Psalms 107

خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست و محبّت او پایدار و ابدی است.

آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند، که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است

و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب، از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.

بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.

گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لبشان رسیده بود.

در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند، و او آنها را از پریشانی نجات داد.

سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد که بتوانند در آن ساکن گردند.

آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

او تشنگان را سیراب می‌کند و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.

برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.

زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.

زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند و کسی به کمكشان نرسید.

در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.

آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

زیرا او دروازه‌های برنزی و میله‏های آهنین را درهم شکسته است.

بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.

اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود.

در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

او با کلامش آنها را شفا داده از مرگ رهانید.

پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.

برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!

بعضی با کشتی به دریا رفته، به تجارت مشغول شدند.

آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را در عمق دریاها مشاهده کردند.

به فرمان او بادی شدید برخاست و امواج دریا را متلاطم ساخت.

کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.

مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند و عقل خود را از دست داده بودند.

در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

توفان را آرام کرد و امواج دریا ساکت شد.

آنها از آرامی خوشحال شدند و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.

آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.

عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.

خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.

زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.

بیابانها را به برکه‌های آب، و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.

مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد تا برای خود شهری بسازند.

در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند و حاصل آن را برمی‌چینند.

قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت و نگذاشت که گلّه‏ها و رمه‏های ایشان کم شوند.

چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،

خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل و در ویرانه‏ها آواره ساخت.

امّا نیازمندان را از رنج رهانید و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّه‏ها زیاد کرد.

مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند، امّا شریران خاموش می‌گردند.

خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.