Psalms 37

Kötülük edenlere kızıp üzülme, Suç işleyenlere özenme!

(Af David.) Græm dig ikke over Ugerningsmænd, misund ikke dem, der gør Uret!

Çünkü onlar ot gibi hemen solacak, Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.

Thi hastigt svides de af som Græsset, visner som det friske Grønne.

Sen RAB’be güven, iyilik yap, Ülkede otur, sadakatle çalış.

Stol på HERREN og gør det gode, bo i Landet og læg Vind på Troskab,

RAB’den zevk al, O senin yüreğinin dileklerini yerine getirecektir.

da skal du have din Fryd i HERREN, og han skal give dig, hvad dit Hjerte attrår.

Her şeyi RAB’be bırak, O’na güven, O gerekeni yapar.

Vælt din Vej på HERREN, stol på ham, så griber han ind

O senin doğruluğunu ışık gibi, Hakkını öğle güneşi gibi Aydınlığa çıkarır.

og fører din Retfærdighed frem som Lyset, din Ret som den klare Dag.

RAB’bin önünde sakin dur, sabırla bekle; Kızıp üzülme işi yolunda olanlara, Kötü amaçlarına kavuşanlara.

Vær stille for HERREN og bi på ham, græm dig ej over den, der har Held, over den, der farer med Rænker.

Kızmaktan kaçın, bırak öfkeyi, Üzülme, yalnız kötülüğe sürükler bu seni.

Tæm din Harme, lad Vreden fare, græm dig ikke, det volder kun Harm.

Çünkü kötülerin kökü kazınacak, Ama RAB’be umut bağlayanlar ülkeyi miras alacak.

Thi Ugerningsmænd skal ryddes ud, men de, der bier på HERREN, skal arve Landet.

Yakında kötünün sonu gelecek, Yerini arasan da bulunmayacak.

En liden Stund, og den gudløse er ikke mere; ser du hen til hans Sted, så er han der ikke.

[] Ama alçakgönüllüler ülkeyi miras alacak, Derin bir huzurun zevkini tadacak.

Men de sagtmodige skal arve Landet, de fryder sig ved megen Fred.

Kötü insan doğru insana düzen kurar, Diş gıcırdatır.

Den gudløse vil den retfærdige ilde og skærer Tænder imod ham;

Ama Rab kötüye güler, Çünkü bilir onun sonunun geldiğini.

men Herren, han ler ad ham, thi han ser hans Time komme.

Kılıç çekti kötüler, yaylarını gerdi, Mazlumu, yoksulu yıkmak, Doğru yolda olanları öldürmek için.

De gudløse drager Sværdet og spænder Buen for at fælde arm og fattig, for at nedslagte dem, der vandrer ret;

Ama kılıçları kendi yüreklerine saplanacak, Yayları kırılacak.

men Sværdet rammer dem selv i Hjertet, og Buerne brydes sønder og sammen.

Doğrunun azıcık varlığı, Pek çok kötünün servetinden iyidir.

Det lidt, en retfærdig har, er bedre end mange gudløses Rigdom;

Çünkü kötülerin gücü kırılacak, Ama doğrulara RAB destek olacak.

thi de gudløses Arme skal brydes, men HERREN støtter de retfærdige;

RAB yetkinlerin her gününü gözetir, Onların mirası sonsuza dek sürecek.

HERREN kender de uskyldiges Dage, deres Arvelod bliver evindelig;

Kötü günde utanmayacaklar, Kıtlıkta karınları doyacak.

de beskæmmes ikke i onde Tider, de mættes i Hungerens Dage.

Ama kötüler yıkıma uğrayacak; RAB’bin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek, Duman gibi dağılıp yok olacak.

Thi de gudløse går til Grunde, som Engenes Pragt er HERRENs Fjender, de svinder, de svinder som Røg.

Kötüler ödünç alır, geri vermez; Doğrularsa cömertçe verir.

Den gudløse låner og bliver i Gælden, den retfærdige ynkes og giver;

RAB’bin kutsadığı insanlar ülkeyi miras alacak, Lanetlediği insanların kökü kazınacak.

de, han velsigner, skal arve Landet, de, han forbander, udryddes.

RAB insana sağlam adım attırır, İnsanın yolundan hoşnut olursa.

Af HERREN stadfæstes Mandens Skridt, når han har Behag i hans Vej;

Düşse bile yıkılmaz insan, Çünkü elinden tutan RAB’dir.

om end han snubler, falder han ikke, thi HERREN støtter hans Hånd.

Gençtim, ömrüm tükendi, Ama hiç görmedim doğru insanın terk edildiğini, Soyunun ekmek dilendiğini.

Ung har jeg været, og nu er jeg gammel, men aldrig så jeg en retfærdig forladt eller hans Afkom tigge sit Brød;

O hep cömertçe ödünç verir, Soyu kutsanır.

han ynkes altid og låner ud, og hans Afkom er til Velsignelse.

Kötülükten kaç, iyilik yap; Sonsuz yaşama kavuşursun.

Vig fra ondt og øv godt, så bliver du boende evindelig;

Çünkü RAB doğruyu sever, Sadık kullarını terk etmez. Onlar sonsuza dek korunacak, Kötülerinse kökü kazınacak.

thi HERREN elsker Ret og svigter ej sine fromme. De onde udslettes for evigt, de gudløses Afkom udryddes;

Doğrular ülkeyi miras alacak, Orada sonsuza dek yaşayacak.

de retfærdige arver Landet og skal bo der til evig Tid.

Doğrunun ağzından bilgelik akar, Dilinden adalet damlar.

Den retfærdiges Mund taler Visdom; hans Tunge siger, hvad ret er;

Tanrısı’nın yasası yüreğindedir, Ayakları kaymaz.

sin Guds Lov har han i Hjertet, ikke vakler hans Skridt.

Kötü, doğruya pusu kurar, Onu öldürmeye çalışır.

Den gudløse lurer på den retfærdige og står ham efter Livet,

Ama RAB onu kötünün eline düşürmez, Yargılanırken mahkûm etmez.

men, HERREN giver ham ej i hans Hånd og lader ham ikke dømmes for Retten.

RAB’be umut bağla, O’nun yolunu tut, Ülkeyi miras almak üzere seni yükseltecektir. Kötülerin kökünün kazındığını göreceksin.

Bi på HERREN og bliv på hans Vej, så skal han ophøje dig til at arve Landet; du skal skue de gudløses Undergang.

Kötü ve acımasız adamı gördüm, İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi Dal budak salıyordu;

Jeg har set en gudløs trodse, bryste sig som en Libanons Ceder

Geçip gitti, yok oldu, Aradım, bulunmaz oldu.

men se, da jeg gik der forbi, var han borte; da jeg søgte ham, fandtes han ikke.

Yetkin adamı gözle, doğru adama bak, Çünkü yarınlar barışseverindir.

Vogt på Uskyld, læg Vind på Oprigtighed, thi Fredens Mand har en Fremtid;

Ama başkaldıranların hepsi yok olacak, Kötülerin kökü kazınacak.

men Overtræderne udryddes til Hobe, de gudløses Fremtid går tabt.

Doğruların kurtuluşu RAB’den gelir, Sıkıntılı günde onlara kale olur.

De retfærdiges Frelse kommer fra HERREN, deres Tilflugt i Nødens Stund;

RAB onlara yardım eder, kurtarır onları, Kötülerin elinden alıp özgür kılar, Çünkü kendisine sığınırlar.

HERREN hjælper og frier dem, fra de gudløse frier og frelser han dem; thi hos ham har de søgt deres Tilflugt.