Job 33

“Ama şimdi lütfen sözümü dinle, Eyüp, Söyleyeceğim her şeye kulak ver.

Slyšiž tedy, prosím, Jobe, řeči mé, a všech slov mých ušima svýma pozoruj.

Ağzımı açtım açacağım, Söyleyeceklerim dilimin ucunda.

Aj, jižť otvírám ústa svá, mluví jazyk můj v ústech mých.

Sözlerim temiz bir yürekten çıkıyor, Dudaklarım bildiklerini içtenlikle söylüyor.

Upřímost srdce mého a umění vynesou rtové moji.

Beni Tanrı’nın Ruhu yarattı, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu yaşam veriyor bana.

Duch Boha silného učinil mne, a dchnutí Všemohoucího dalo mi život.

Elinden gelirse beni yanıtla, Kendini hazırla, karşımda dur.

Můžeš-li, odpovídej mi, připrav se proti mně, a postav se.

Tanrı’nın önünde ben de tıpkı senin gibiyim, Ben de balçıktan yaratıldım.

Aj, já podlé žádosti tvé buduť místo Boha silného; z bláta sformován jsem i já.

Onun için dehşetim seni yıldırmasın, Baskım sana ağır gelmesin.

Pročež strach ze mne nepředěsí tě, a ruka má nebudeť k obtížení.

“Sesin hâlâ kulaklarımda, Şöyle demiştin:

Řekl jsi pak přede mnou, a hlas ten řečí tvých slyšel jsem:

‘Ben kusursuz ve günahsızım, Temiz ve suçsuzum.

Čist jsem, bez přestoupení, nevinný jsem, a nepravosti při mně není.

Yine de Tanrı bana karşı bahane arıyor, Beni düşman görüyor.

Aj, příčiny ku potření mne shledal Bůh, klade mne sobě za nepřítele,

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor.’

Svírá poutami nohy mé, střeže všech stezek mých.

“Ama sana şunu söyleyeyim, Bu konuda haksızsın. Çünkü Tanrı insandan büyüktür.

Aj, tím nejsi spravedliv, odpovídám tobě, nebo větší jest Bůh nežli člověk.

İnsanın hiçbir sözünü yanıtlamıyor diye Niçin O’nunla çekişiyorsun?

Oč se s ním nesnadníš? Žeť všech svých věcí nezjevuje?

Çünkü insan anlamasa da, Tanrı şu ya da bu yolla konuşur.

Ano jednou mluví Bůh silný, i dvakrát, a nešetří toho člověk.

Rüyada, geceleyin görümde, İnsanları ağır uyku basınca, Yatakta yatarlarken,

Skrze sny u vidění nočním, když připadá hluboký sen na lidi ve spaní na ložci,

Kulaklarına konuşur, Uyarısıyla onları korkutur;

Tehdáž odkrývá ucho lidem, a čemu je učí, to zpečeťuje,

Onları yaptıkları kötülükten döndürmek, Gururdan uzak tutmak,

Aby odtrhl člověka od skutku zlého, a pýchu od muže vzdálil,

Canlarını çukurdan, Hayatlarını ölümden kurtarmak için.

A zachoval duši jeho od jámy, a život jeho aby netrefil na meč.

İnsan yatağında acılarla, Kemiklerinde dinmez sızılarla yola getirilir.

Tresce i bolestí na lůži jeho, a všecky kosti jeho násilnou nemocí,

Öyle ki, içi yemek kaldırmaz, En lezzetli yiyecekten tiksinir.

Tak že sobě život jeho oškliví pokrm, a duše jeho krmi nejlahodnější.

Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.

Hyne tělo jeho patrně, a vyhlédají kosti jeho, jichž prvé nebylo vídati.

Canı çukura, Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.

A tak bývá blízká hrobu duše jeho, a život jeho smrtelných ran.

“Yine de insana doğruyu bildirmek için Yanında bir melek, bin melekten biri Arabulucu olarak bulunursa,

Však bude-li míti anděla vykladače jednoho z tisíce, kterýž by za člověka oznámil pokání jeho:

Ona lütfeder de, ‘Onu ölüm çukuruna inmekten kurtar, Ben fidyeyi buldum’ derse,

Tedy smiluje se nad ním, a dí: Vyprosť jej, ať nesstoupí do porušení, oblíbilť jsem mzdu vyplacení.

Eti çocuk eti gibi yenilenir, Gençlik günlerine döner.

I odmladne tělo jeho nad dítěcí, a navrátí se ke dnům mladosti své.

Dua ettiğinde Tanrı ondan hoşnut kalır, O da Tanrı’nın yüzünü görüp sevinir. Tanrı onun durumunu düzeltir.

Kořiti se bude Bohu, a zamiluje jej, a patřiti bude na něj tváří ochotnou; nadto navrátí člověku spravedlnost jeho.

Sonra insanların önünde türkü çağırır: ‘Günah işleyip doğru yoldan saptım, Ama Tanrı hak ettiğim cezayı vermedi bana,

Kterýž hledě na lidi, řekne: Zhřešilť jsem byl, a to, což pravého bylo, převrátil jsem, ale nebylo mi to prospěšné.

Canımı çukura inmekten O kurtardı, Işığı görmek için yaşayacağım.’

Bůh však vykoupil duši mou, aby nešla do jámy, a život můj, aby světlo spatřoval.

“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.

Aj, všeckoť to dělá Bůh silný dvakrát i třikrát při člověku,

“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.

Aby odvrátil duši jeho od jámy, a aby osvícen byl světlem živých.

“İyi dinle, Eyüp, kulak ver, Sen sus, ben konuşacağım.

Pozoruj, Jobe, poslouchej mne, mlč, ať já mluvím.

Söyleyeceğin bir şey varsa söyle, Çünkü seni haklı çıkarmak isterim.

Jestliže máš slova, odpovídej mi, nebo bych chtěl ospravedlniti tebe.

Yoksa, beni dinle, Sus da sana bilgelik öğreteyim.”

Pakli nic, ty mne poslouchej; mlč, a poučím tě moudrosti.