Job 32

Böylece bu üç kişi Eyüp’e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp’e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı’dan haklı görüyordu.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

Elihu Eyüp’ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp’ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

Elihu Eyüp’le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu akıl verir.

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp’ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

Ama Eyüp’ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.