Job 15

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

Тогава теманецът Елифаз отговори и каза:

“Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı, Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?

Мъдър човек отговаря ли с вятърничаво знание и пълни ли корема си с източния вятър?

Boş sözlerle tartışır, Yararsız söylevler verir mi?

Спори ли със приказки, които не помагат, или с речи, от които няма полза?

Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor, Tanrı’nın huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.

Наистина ти унищожаваш страха от Бога и възпираш молитвата със размишление пред Бога,

Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor, Hilekârların diliyle konuşuyorsun.

защото вината ти поучава устата ти и ти избираш езика на коварните.

Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil, Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.

Устата ти те осъжда, а не аз; да, устните ти против теб свидетелстват.

“İlk doğan insan sen misin? Yoksa dağlardan önce mi var oldun?

Ти ли си първият роден човек? Или си създаден преди хълмовете?

Tanrı’nın sırrını mı dinledin de, Yalnız kendini bilge görüyorsun?

Чул ли си Божия таен съвет? Или в себе си заключваш мъдростта?

Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim? Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?

Какво знаеш ти, което ние да не знаем? Какво разбираш ти, което в нас го няма?

Bizde ak saçlı da yaşlı da var, Babandan bile yaşlı.

Между нас са както белокосите, така и старците, по-богати на дни от баща ти.

Az mı geliyor Tanrı’nın avutması sana, Söylediği yumuşak sözler?

Божиите утешения и меките към тебе думи малко ли са ти?

Niçin yüreğin seni sürüklüyor, Gözlerin parıldıyor,

Какво те блазни сърцето ти и защо святкат очите ти,

Tanrı’ya öfkeni gösteriyorsun, Ağzından böyle sözler dökülüyor?

за да обръщаш духа си против Бога и да изпускаш такива думи от устата си?

“İnsan gerçekten temiz olabilir mi? Kadından doğan biri doğru olabilir mi?

Какво е човек, че да е чист, и роденият от жена, че да е праведен?

Tanrı meleklerine güvenmiyorsa, Gökler bile O’nun gözünde temiz değilse,

Ето, Той не се доверява на светите Си и небесата не са чисти в очите Му —

Haksızlığı su gibi içen İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?

колко по-малко гнусният и непотребният човек, който пие неправда като вода!

“Dinle beni, sana açıklayayım, Gördüğümü anlatayım,

Аз ще ти кажа, послушай ме; каквото съм видял, ще ти разкажа,

Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği, Gizlemediği gerçekleri;

което мъдрите оповестиха и не скриха още от бащите си;

O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti, Aralarına henüz yabancı girmemişti.

на тях единствено бе дадена земята и чужденец не мина между тях.

Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır, Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.

Безбожният се мъчи през всичките си дни, години преброени се пазят за насилника.

Dehşet sesleri kulağından eksilmez, Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.

Глас на ужаси звучи в ушите му и в мир унищожителят го връхлетява.

Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz, Kılıç onu gözler.

Не вярва, че от мрака ще се върне; за меча е определен.

‘Nerede?’ diyerek ekmek ardınca dolaşır, Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.

За хляб се скита — но къде е? Знае, че денят на мрак за него е готов.

Acı ve sıkıntı onu yıldırır, Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

Теснота и страх го ужасяват, и като цар, готов за бой, го побеждават,

Çünkü Tanrı’ya el kaldırmış, Her Şeye Gücü Yeten’e meydan okumuş,

понеже против Бога той ръката си простира и срещу Всемогъщия се сили;

Kalın, yumrulu kalkanıyla O’na inatla saldırmıştı.

спуска се с корав врат против Него, с дебелите гърбици на щита си;

“Yüzü semirdiği, Göbeği yağ bağladığı halde,

понеже с тлъстината си покри лицето си, на слабините си натрупа лой;

Yıkılmış kentlerde, Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,

и в запустели градове живее, в необитаеми къщи, готови за събаряне.

Zengin olmayacak, serveti tükenecek, Malları ülkeye yayılmayacaktır.

Той няма да забогатее, нито имотът му ще устои, и изобилието му няма да се разпростре по земята.

Karanlıktan kaçamayacak, Filizlerini alev kurutacak, Tanrı’nın ağzından çıkan solukla yok olacaktır.

Няма да избяга от тъмнината, пламъкът ще изсуши издънките му и той ще премине от дъха на устата Му.

Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın, Çünkü ödülü de boş olacaktır.

Нека не се доверява на суета, измамен, защото суета ще бъде и отплатата му.

Gününden önce işi tamamlanacak, Dalı yeşermeyecektir.

Денят му още не е дошъл и вече се е изпълнил; и клонът му не ще раззеленее.

Asma gibi koruğunu dökecek, Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.

Като лозата ще изрони неузрялото си грозде и като маслината цвета си ще захвърли;

Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur, Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.

защото събранието на лицемерите е безплодно и огън ще погълне шатрите на подкупничеството.

[] Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar, İçleri yalan doludur.”

Те зачеват зло и раждат грях, и сърцето им подготвя измама.