Job 15

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Allora Elifaz di Teman rispose e disse:

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

"Il savio risponde egli con vana scienza? si gonfia egli il petto di vento?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Si difende egli con ciarle inutili e con parole che non giovan nulla?

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Tu, poi, distruggi il timor di Dio, menomi il rispetto religioso che gli è dovuto.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

La tua iniquità ti detta le parole, e adoperi il linguaggio degli astuti.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Non io, la tua bocca stessa ti condanna; le tue labbra stesse depongono contro a te.

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Sei tu il primo uomo che nacque? Fosti tu formato prima de’ monti?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Hai tu sentito quel che s’è detto nel Consiglio di Dio? Hai tu fatto incetta della sapienza per te solo?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Che sai tu che noi non sappiamo? Che conoscenza hai tu che non sia pur nostra?

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Ci son fra noi degli uomini canuti ed anche de’ vecchi più attempati di tuo padre.

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Fai tu sì poco caso delle consolazioni di Dio e delle dolci parole che t’abbiam rivolte?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Dove ti trascina il cuore, e che voglion dire codeste torve occhiate?

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Come! tu volgi la tua collera contro Dio, e ti lasci uscir di bocca tali parole?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Che è mai l’uomo per esser puro, il nato di donna per esser giusto?

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Ecco, Iddio non si fida nemmeno de’ suoi santi, i cieli non son puri agli occhi suoi;

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

quanto meno quest’essere abominevole e corrotto, l’uomo, che tracanna l’iniquità come l’acqua!

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Io voglio ammaestrarti; porgimi ascolto, e ti racconterò quello che ho visto,

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

quello che i Savi hanno riferito senza nulla celare di quel che sapean dai padri,

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

ai quali soli è stato dato il paese; e in mezzo ai quali non è passato lo straniero.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

L’empio è tormentato tutti i suoi giorni, e pochi son gli anni riservati al prepotente.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Sempre ha negli orecchi rumori spaventosi, e in piena pace gli piomba addosso il distruttore.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Non ha speranza d’uscir dalle tenebre, e si sente destinato alla spada.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Va errando in cerca di pane; dove trovarne? ei sa che a lui dappresso è pronto il giorno tenebroso.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

La distretta e l’angoscia lo riempion di paura, l’assalgono a guisa di re pronto alla pugna,

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

perché ha steso la mano contro Dio, ha sfidato l’Onnipotente,

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

gli s’è slanciato audacemente contro, sotto il folto de’ suoi scudi convessi.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Avea la faccia coperta di grasso, i fianchi carichi di pinguedine;

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

s’era stabilito in città distrutte, in case disabitate, destinate a diventar mucchi di sassi.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Ei non s’arricchirà, la sua fortuna non sarà stabile; né le sue possessioni si stenderanno sulla terra.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Non potrà liberarsi dalle tenebre, il vento infocato farà seccare i suoi rampolli, e sarà portato via dal soffio della bocca di Dio.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Non confidi nella vanità; è un’illusione; poiché avrà la vanità per ricompensa.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

La sua fine verrà prima del tempo, e i suoi rami non rinverdiranno più.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Sarà come vigna da cui si strappi l’uva ancor acerba, come l’ulivo da cui si scuota il fiore;

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

poiché sterile è la famiglia del profano, e il fuoco divora le tende ov’entrano presenti.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

L’empio concepisce malizia, e partorisce rovina; ei si prepara in seno il disinganno".