Psalms 73

Jes, bona estas Dio por Izrael, Por tiuj, kiuj havas puran koron.

Asaphin Psalmi. Totta on Jumala hyvä Israelille, niille, jotka puhtaat sydämestä ovat.

Sed mi — apenaŭ ne falŝanceliĝis miaj piedoj, Preskaŭ elglitis miaj paŝoj.

Mutta minä olisin pian jaloillani horjunut: minun askeleeni olisivat lähes liukastuneet.

Ĉar mi ĉagreniĝis pro la fanfaronuloj, Vidante la bonstaton de la malvirtuloj.

Sillä minä närkästyin öykkäreistä, että minä näin jumalattomat menestyvän.

Ĉar ili ne havas suferojn de morto, Kaj iliaj fortoj estas fortikaj.

Sillä ei he ole missään kuoleman hädässä, vaan heidän voimansa pysyy vahvana.

Ili ne partoprenas en la zorgoj de homoj, Kaj ili ne suferas kun aliaj homoj.

Ei he ole vastoinkäymisessä niinkuin muut ihmiset, ja ei heitä vaivata niinkuin muita ihmisiä.

Tial ilian kolon ĉirkaŭvolvis fiereco, Kaj perforteco ilin vestas kiel ornamo.

Sentähden on heidän ylpeytensä koria, ja heidän väkivaltansa kaunistaa heitä.

Pro graso elmetiĝis iliaj okuloj, Superbordiĝis en ilia koro la intencoj.

Heidän silmänsä paisuvat lihavuudesta: he tekevät mitä ainoastansa heille kelpaa.

Ili mokas, ili parolas malbonintence pri premado; Ili parolas de alte.

Kaikkia he katsovat ylön, ja sitte pahasti puhuvat: he puhuvat ja laittavat ylpiästi.

Kontraŭ la ĉielon ili levas sian buŝon, Kaj ilia lango promenas sur la tero.

Mitä he puhuvat, sen täytyy olla taivaasta puhuttu: mitä he sanovat, sen täytyy maan päällä kelvata.

Tial tien ankaŭ iras Lia popolo, Kaj ili akvon ĉerpas abunde.

Sentähden noudattaa heitä yhteinen kansa, ja kokoontuvat heidän tykönsä niinkuin vedet,

Kaj ili diras: Kiel Dio scias? Kaj ĉu la Plejaltulo komprenas?

Ja sanovat: mitä Jumalan pitäis heitä kysymän? mitä pitäis korkeimman heistä lukua pitämän?

Jen tiuj estas malvirtuloj, Kaj ili estas feliĉuloj de la mondo kaj atingis riĉecon!

Katso, ne ovat jumalattomat: he ovat onnelliset maailmassa ja rikastuvat.

Nur vane mi purigis mian koron Kaj lavis per senkulpeco miajn manojn,

Pitäiskö siis sen turhaan oleman, että minun sydämeni nuhteetoinna elää, ja minä pesen viattomuudessa minun käteni?

Kaj mi turmentiĝas ĉiutage Kaj mi suferas punon ĉiumatene!

Ja minä ruoskitaan joka päivä, ja minun rangaistukseni on joka aamu käsissä?

Se mi intencus paroli kiel ili, Tiam mi fariĝus perfida al la generacio de Viaj filoj.

Minä olisin lähes niin sanonut kuin hekin; mutta katso, niin minä olisin tuominnut kaikki sinun lapses, jotka ikänänsä olleet ovat.

Mi meditis, por kompreni ĉi tion; Sed ĝi estis malfacila en miaj okuloj,

Minä ajattelin sitä tutkia; mutta se oli minulle ylen raskas,

Ĝis mi venis en la sanktejon de Dio Kaj ekkomprenis la finon de tio.

Siihenasti kuin minä menin Jumalan pyhään, ja ymmärsin heidän loppunsa.

Vi starigas ilin sur glitiga loko; Kaj Vi ĵetas ilin en pereon.

Tosin sinä asetit heitä liukkaalle, ja syöksit heitä pohjaan.

Kiel momente ili ruiniĝis! Pereis, malaperis de subita teruro!

Kuinka he niin pian hukkuvat: he hukkuvat ja saavat kauhian lopun.

Simile al sonĝo post la vekiĝo, Vi, ho mia Sinjoro, en kolero tute sensignifigas ilian bildon.

Niinkuin uni, koska joku herää, niinpä sinä, Herra teet heidän kuvansa kaupungissa ylönkatsotuksi.

Kiam bolis mia koro Kaj turmentiĝis mia internaĵo,

Vaan kuin se karvasteli minun sydämessäni ja pisti minun munaskuitani,

Tiam mi estis senklerulo kaj mi ne komprenis; Mi estis kiel bruto antaŭ Vi.

Silloin olin minä tyhmä ja en mitään tietänyt: minä olin niinkuin nauta sinun edessäs.

Sed mi ĉiam estas apud Vi; Vi tenas min je la dekstra mano.

Kuitenkin minä pysyn alati sinun tykönäs; sillä sinä pidät minun oikiasta kädestäni.

Per Via konsilo Vi min kondukas, Kaj poste Vi akceptas min kun honoro.

Sinä talutat minua neuvollas, ja korjaat minua viimein kunnialla.

Kiu estas por mi en la ĉielo? Kaj krom Vi mi nenion volas sur la tero.

Kuin sinä ainoastansa minulla olisit, niin en minä ensinkään sitte taivaasta eli maasta tottelisi.

Konsumiĝas mia karno kaj mia koro; Sed la fortikaĵo de mia koro kaj mia parto estas Dio por eterne.

Vaikka vielä minun ruumiini ja sieluni vaipuis, niin sinä, Jumala, kuitenkin olet aina minun sydämeni uskallus ja minun osani.

Jen tiuj, kiuj malproksimiĝas de Vi, pereas; Vi ekstermas ĉiun, kiu perfidiĝis al Vi.

Sillä katso, jotka sinusta eriävät, ne hukkuvat: sinä kadotat kaikki, jotka sinua vastaan huorin tekevät.

Sed al mi estas bone, ke mi estas proksima al Dio; Sur mian Sinjoron, sur la Eternulon, mi metis mian fidon, Por rakonti ĉiujn Viajn farojn.

Mutta se on minun iloni, että minä itseni Jumalan tykö pidän, ja panen toivoni Herran, Herran päälle, ilmoittamaan kaikkia sinun töitäs.