Psalms 37

(Af David.) Græm dig ikke over Ugerningsmænd, misund ikke dem, der gør Uret!

Kötülük edenlere kızıp üzülme, Suç işleyenlere özenme!

Thi hastigt svides de af som Græsset, visner som det friske Grønne.

Çünkü onlar ot gibi hemen solacak, Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.

Stol på HERREN og gør det gode, bo i Landet og læg Vind på Troskab,

Sen RAB’be güven, iyilik yap, Ülkede otur, sadakatle çalış.

da skal du have din Fryd i HERREN, og han skal give dig, hvad dit Hjerte attrår.

RAB’den zevk al, O senin yüreğinin dileklerini yerine getirecektir.

Vælt din Vej på HERREN, stol på ham, så griber han ind

Her şeyi RAB’be bırak, O’na güven, O gerekeni yapar.

og fører din Retfærdighed frem som Lyset, din Ret som den klare Dag.

O senin doğruluğunu ışık gibi, Hakkını öğle güneşi gibi Aydınlığa çıkarır.

Vær stille for HERREN og bi på ham, græm dig ej over den, der har Held, over den, der farer med Rænker.

RAB’bin önünde sakin dur, sabırla bekle; Kızıp üzülme işi yolunda olanlara, Kötü amaçlarına kavuşanlara.

Tæm din Harme, lad Vreden fare, græm dig ikke, det volder kun Harm.

Kızmaktan kaçın, bırak öfkeyi, Üzülme, yalnız kötülüğe sürükler bu seni.

Thi Ugerningsmænd skal ryddes ud, men de, der bier på HERREN, skal arve Landet.

Çünkü kötülerin kökü kazınacak, Ama RAB’be umut bağlayanlar ülkeyi miras alacak.

En liden Stund, og den gudløse er ikke mere; ser du hen til hans Sted, så er han der ikke.

Yakında kötünün sonu gelecek, Yerini arasan da bulunmayacak.

Men de sagtmodige skal arve Landet, de fryder sig ved megen Fred.

[] Ama alçakgönüllüler ülkeyi miras alacak, Derin bir huzurun zevkini tadacak.

Den gudløse vil den retfærdige ilde og skærer Tænder imod ham;

Kötü insan doğru insana düzen kurar, Diş gıcırdatır.

men Herren, han ler ad ham, thi han ser hans Time komme.

Ama Rab kötüye güler, Çünkü bilir onun sonunun geldiğini.

De gudløse drager Sværdet og spænder Buen for at fælde arm og fattig, for at nedslagte dem, der vandrer ret;

Kılıç çekti kötüler, yaylarını gerdi, Mazlumu, yoksulu yıkmak, Doğru yolda olanları öldürmek için.

men Sværdet rammer dem selv i Hjertet, og Buerne brydes sønder og sammen.

Ama kılıçları kendi yüreklerine saplanacak, Yayları kırılacak.

Det lidt, en retfærdig har, er bedre end mange gudløses Rigdom;

Doğrunun azıcık varlığı, Pek çok kötünün servetinden iyidir.

thi de gudløses Arme skal brydes, men HERREN støtter de retfærdige;

Çünkü kötülerin gücü kırılacak, Ama doğrulara RAB destek olacak.

HERREN kender de uskyldiges Dage, deres Arvelod bliver evindelig;

RAB yetkinlerin her gününü gözetir, Onların mirası sonsuza dek sürecek.

de beskæmmes ikke i onde Tider, de mættes i Hungerens Dage.

Kötü günde utanmayacaklar, Kıtlıkta karınları doyacak.

Thi de gudløse går til Grunde, som Engenes Pragt er HERRENs Fjender, de svinder, de svinder som Røg.

Ama kötüler yıkıma uğrayacak; RAB’bin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek, Duman gibi dağılıp yok olacak.

Den gudløse låner og bliver i Gælden, den retfærdige ynkes og giver;

Kötüler ödünç alır, geri vermez; Doğrularsa cömertçe verir.

de, han velsigner, skal arve Landet, de, han forbander, udryddes.

RAB’bin kutsadığı insanlar ülkeyi miras alacak, Lanetlediği insanların kökü kazınacak.

Af HERREN stadfæstes Mandens Skridt, når han har Behag i hans Vej;

RAB insana sağlam adım attırır, İnsanın yolundan hoşnut olursa.

om end han snubler, falder han ikke, thi HERREN støtter hans Hånd.

Düşse bile yıkılmaz insan, Çünkü elinden tutan RAB’dir.

Ung har jeg været, og nu er jeg gammel, men aldrig så jeg en retfærdig forladt eller hans Afkom tigge sit Brød;

Gençtim, ömrüm tükendi, Ama hiç görmedim doğru insanın terk edildiğini, Soyunun ekmek dilendiğini.

han ynkes altid og låner ud, og hans Afkom er til Velsignelse.

O hep cömertçe ödünç verir, Soyu kutsanır.

Vig fra ondt og øv godt, så bliver du boende evindelig;

Kötülükten kaç, iyilik yap; Sonsuz yaşama kavuşursun.

thi HERREN elsker Ret og svigter ej sine fromme. De onde udslettes for evigt, de gudløses Afkom udryddes;

Çünkü RAB doğruyu sever, Sadık kullarını terk etmez. Onlar sonsuza dek korunacak, Kötülerinse kökü kazınacak.

de retfærdige arver Landet og skal bo der til evig Tid.

Doğrular ülkeyi miras alacak, Orada sonsuza dek yaşayacak.

Den retfærdiges Mund taler Visdom; hans Tunge siger, hvad ret er;

Doğrunun ağzından bilgelik akar, Dilinden adalet damlar.

sin Guds Lov har han i Hjertet, ikke vakler hans Skridt.

Tanrısı’nın yasası yüreğindedir, Ayakları kaymaz.

Den gudløse lurer på den retfærdige og står ham efter Livet,

Kötü, doğruya pusu kurar, Onu öldürmeye çalışır.

men, HERREN giver ham ej i hans Hånd og lader ham ikke dømmes for Retten.

Ama RAB onu kötünün eline düşürmez, Yargılanırken mahkûm etmez.

Bi på HERREN og bliv på hans Vej, så skal han ophøje dig til at arve Landet; du skal skue de gudløses Undergang.

RAB’be umut bağla, O’nun yolunu tut, Ülkeyi miras almak üzere seni yükseltecektir. Kötülerin kökünün kazındığını göreceksin.

Jeg har set en gudløs trodse, bryste sig som en Libanons Ceder

Kötü ve acımasız adamı gördüm, İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi Dal budak salıyordu;

men se, da jeg gik der forbi, var han borte; da jeg søgte ham, fandtes han ikke.

Geçip gitti, yok oldu, Aradım, bulunmaz oldu.

Vogt på Uskyld, læg Vind på Oprigtighed, thi Fredens Mand har en Fremtid;

Yetkin adamı gözle, doğru adama bak, Çünkü yarınlar barışseverindir.

men Overtræderne udryddes til Hobe, de gudløses Fremtid går tabt.

Ama başkaldıranların hepsi yok olacak, Kötülerin kökü kazınacak.

De retfærdiges Frelse kommer fra HERREN, deres Tilflugt i Nødens Stund;

Doğruların kurtuluşu RAB’den gelir, Sıkıntılı günde onlara kale olur.

HERREN hjælper og frier dem, fra de gudløse frier og frelser han dem; thi hos ham har de søgt deres Tilflugt.

RAB onlara yardım eder, kurtarır onları, Kötülerin elinden alıp özgür kılar, Çünkü kendisine sığınırlar.