Psalms 73

Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.

Een psalm van Asaf. Immers is God Israël goed, dengenen, die rein van harte zijn.

Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,

Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.

Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.

Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.

Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.

Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,

Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.

Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.

Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,

Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?

Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.

Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.

Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.

Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.

Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.

Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.

Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.

Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,

Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.

Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,

Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.

Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.

Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.

Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.

Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.

Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.

Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;

Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.

Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.