Job 27

І Йов далі вів мову свою та й казав:

Potom dále Job vedl řeč svou a řekl:

Як живий Бог, відкинув Він право моє, і душу мою засмутив Всемогутній,

Živť jest Bůh silný, kterýž zavrhl při mou, a Všemohoucí, kterýž hořkostí naplnil duši mou,

і як довго в мені ще душа моя, і дух Божий у ніздрях моїх,

Že nikoli, dokudž duše má ve mně bude a duch Boží v chřípích mých,

неправди уста мої не говоритимуть, а язик мій не скаже омани!

Nebudou mluviti rtové moji nepravosti, a jazyk můj vynášeti lsti.

Борони мене, Боже, признати вас за справедливих! Доки я не помру, своєї невинности я не відкину від себе,

Odstup ode mne, abych vás za spravedlivé vysvědčil; dokudž dýchati budu, neodložím upřímosti své od sebe.

за свою справедливість тримаюся міцно, й її не пущу, моє серце не буде ганьбити ні одного з днів моїх,

Spravedlnosti své držím se, aniž se jí pustím; nezahanbíť mne srdce mé nikdy.

нехай буде мій ворог немов той безбожник, а хто повстає проти мене як кривдник!

Bude jako bezbožník nepřítel můj, a povstávající proti mně jako nešlechetník.

Яка ж бо надія лукавому, коли відірве, коли візьме Бог душу його?

Nebo jaká jest naděje pokrytce, by pak lakoměl, když Bůh vytrhne duši jeho?

Чи Бог вислухає його крик, коли прийде на нього нещастя?

Zdaliž volání jeho vyslyší Bůh silný, když na něj přijde ssoužení?

Чи буде втішатися він Всемогутнім? Буде кликати Бога за кожного часу?

Zdaliž v Všemohoucím kochati se bude? Bude-liž vzývati Boha každého času?

Я вас буду навчати про Божую руку, що є у Всемогутнього я не сховаю,

Ale já učím vás, v kázni Boha silného jsa, a jak se mám k Všemohoucímu, netajím.

таж самі ви це бачили всі, то чого ж нісенітниці плещете?

Aj, vy všickni to vidíte, pročež vždy tedy takovou marnost vynášíte?

Така доля людини безбожної, це спадщина насильників, що отримають від Всемогутнього:

Ten má podíl člověk bezbožný u Boha silného, a to dědictví ukrutníci od Všemohoucího přijímají:

Як розмножаться діти його то хіба для меча, а нащадки його не наситяться хлібом!

Rozmnoží-li se synové jeho, rozmnoží se pod meč, a rodina jeho nenasytí se chlebem.

Позосталих по нім моровиця сховає, і вдовиці його не заплачуть...

Pozůstalí po něm v smrti pohřbeni budou, a vdovy jeho nebudou ho plakati.

Якщо накопичить він срібла, немов того пороху, і наготує одежі, як глини,

Nashromáždí-li jako prachu stříbra, a jako bláta najedná-li šatů:

то він наготує, а праведний вдягне, а срібло невинний поділить...

Co najedná, to spravedlivý obleče, a stříbro nevinný rozdělí.

Він будує свій дім, як та міль, й як той сторож, що ставить собі куреня,

Vystaví-li jako Arktura dům svůj, bude však jako bouda, kterouž udělal strážný.

він лягає багатим, та більше не зробить того: свої очі відкриє й немає його...

Bohatý když umře, nebude pochován; pohledí někdo, anť ho není.

Страхіття досягнуть його, мов вода, вночі буря украде його,

Postihnou jej hrůzy jako vody, v noci kradmo zachvátí ho vicher.

східній вітер його понесе і минеться, і бурею схопить його з його місця...

Pochytí jej východní vítr, a odejde, nebo vichřicí uchvátí jej z místa jeho.

Оце все Він кине на нього, і не змилосердиться, і від руки Його мусить той спішно втікати!

Takové věci na něj dopustí Bůh bez lítosti, ačkoli před rukou jeho prudce utíkati bude.

Своїми долонями сплесне над ним, і свисне над ним з свого місця...

Tleskne nad ním každý rukama svýma, a ckáti bude z místa svého.