Job 33

“Ama şimdi lütfen sözümü dinle, Eyüp, Söyleyeceğim her şeye kulak ver.

Men hør nu, Job, på min tale og lytt til alle mine ord!

Ağzımı açtım açacağım, Söyleyeceklerim dilimin ucunda.

Se, jeg har åpnet mine leber, allerede taler min tunge i min munn.

Sözlerim temiz bir yürekten çıkıyor, Dudaklarım bildiklerini içtenlikle söylüyor.

Ærlige og opriktige er mine ord, og hvad jeg vet, skal mine leber uttale likefrem.

Beni Tanrı’nın Ruhu yarattı, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu yaşam veriyor bana.

Guds Ånd har skapt mig, og den Allmektiges ånde holder mig live.

Elinden gelirse beni yanıtla, Kendini hazırla, karşımda dur.

Hvis du kan, så svar mig! Rust dig mot mig, tred frem!

Tanrı’nın önünde ben de tıpkı senin gibiyim, Ben de balçıktan yaratıldım.

Se, jeg er din like for Gud, også jeg er dannet av ler.

Onun için dehşetim seni yıldırmasın, Baskım sana ağır gelmesin.

Redsel for mig skal ikke overvelde dig, og min myndighet ikke tynge dig.

“Sesin hâlâ kulaklarımda, Şöyle demiştin:

Sannelig, du har sagt i mitt nærvær, så lød dine ord som jeg hørte:

‘Ben kusursuz ve günahsızım, Temiz ve suçsuzum.

Ren er jeg, uten brøde, plettfri er jeg og fri for misgjerning;

Yine de Tanrı bana karşı bahane arıyor, Beni düşman görüyor.

men Gud søker grunn til fiendskap mot mig, han akter mig for sin uvenn;

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor.’

han setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier.

“Ama sana şunu söyleyeyim, Bu konuda haksızsın. Çünkü Tanrı insandan büyüktür.

Nei, i dette har du ikke rett, svarer jeg dig; Gud er jo større enn et menneske.

İnsanın hiçbir sözünü yanıtlamıyor diye Niçin O’nunla çekişiyorsun?

Hvorfor går du i rette med ham? Han svarer jo ikke et eneste ord.

Çünkü insan anlamasa da, Tanrı şu ya da bu yolla konuşur.

Men én gang taler Gud, ja to ganger hvis mennesket ikke akter på det.

Rüyada, geceleyin görümde, İnsanları ağır uyku basınca, Yatakta yatarlarken,

I drøm, i nattlig syn, når dyp søvn faller på menneskene, når de slumrer på sitt leie,

Kulaklarına konuşur, Uyarısıyla onları korkutur;

da åpner han deres ører og trykker sitt segl på advarselen til dem,

Onları yaptıkları kötülükten döndürmek, Gururdan uzak tutmak,

for å få mennesket til å la sin gjerning fare og for å utrydde overmotet hos mannen,

Canlarını çukurdan, Hayatlarını ölümden kurtarmak için.

for å berge hans sjel fra graven og hans liv fra å rammes av det drepende spyd.

İnsan yatağında acılarla, Kemiklerinde dinmez sızılarla yola getirilir.

Mennesket tuktes også med smerter på sitt leie, og en stadig uro går gjennem marg og ben.

Öyle ki, içi yemek kaldırmaz, En lezzetli yiyecekten tiksinir.

Han vemmes ved brød og hans sjel ved lekker mat.

Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.

Hans kjøtt tæres bort, så en ikke ser det mere, og hans ben, som en før ikke så, ligger bare;

Canı çukura, Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.

hans sjel kommer nær til graven og hans liv til dødens engler.

“Yine de insana doğruyu bildirmek için Yanında bir melek, bin melekten biri Arabulucu olarak bulunursa,

Er det da hos ham en engel, en tolk, en av tusen, som forkynner mennesket dets rette vei,

Ona lütfeder de, ‘Onu ölüm çukuruna inmekten kurtar, Ben fidyeyi buldum’ derse,

da ynkes Gud over ham og sier: Fri ham fra å fare ned i graven! Jeg har fått løsepenger.

Eti çocuk eti gibi yenilenir, Gençlik günlerine döner.

Hans kropp blir da frodigere enn i ungdommen, han blir atter som i sin ungdoms dager.

Dua ettiğinde Tanrı ondan hoşnut kalır, O da Tanrı’nın yüzünü görüp sevinir. Tanrı onun durumunu düzeltir.

Han beder til Gud, og han er ham nådig; han ser Guds åsyn med jubel, og han gir mennesket dets rettferdighet tilbake.

Sonra insanların önünde türkü çağırır: ‘Günah işleyip doğru yoldan saptım, Ama Tanrı hak ettiğim cezayı vermedi bana,

Han synger for menneskene og sier: Jeg hadde syndet og gjort det rette kroket, men han gjengjeldte mig det ikke;

Canımı çukura inmekten O kurtardı, Işığı görmek için yaşayacağım.’

han har fridd min sjel fra å fare ned i graven, og mitt liv ser lyset med lyst.

“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.

Se, alt dette gjør Gud to ganger, ja tre, mot en mann

“İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak, Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için Tanrı bütün bunları iki kez, Hatta üç kez yapar.

for å frelse hans sjel fra graven, så han omstråles av de levendes lys.

“İyi dinle, Eyüp, kulak ver, Sen sus, ben konuşacağım.

Gi akt, Job, hør på mig! Ti, så jeg får tale.

Söyleyeceğin bir şey varsa söyle, Çünkü seni haklı çıkarmak isterim.

Har du ord, så svar mig, tal! Jeg vil gjerne gi dig rett.

Yoksa, beni dinle, Sus da sana bilgelik öğreteyim.”

Hvis ikke, så hør du på mig! Ti, så jeg får lære dig visdom.