Job 27

Eyüp anlatmaya devam etti:

Тогава Йов продължи беседата си и каза:

“Hakkımı elimden alan Tanrı’nın varlığı hakkı için, Bana acı çektiren Her Şeye Gücü Yeten’in hakkı için,

Жив е Бог, който е отнел правото ми, и Всемогъщият, който е огорчил душата ми —

İçimde yaşam belirtisi olduğu sürece, Tanrı’nın soluğu burnumda olduğu sürece,

докато дишането ми е в мен и Божият дъх — в ноздрите ми,

Ağzımdan kötü söz çıkmayacak, Dilimden yalan dökülmeyecek.

устните ми не ще говорят неправда и езикът ми не ще произнесе измама!

Size asla hak vermeyecek, Son soluğumu verene dek suçsuz olduğumu söyleyeceğim.

Далеч от мен да кажа, че сте прави! Докато умра, от себе си не ще отхвърля непорочността си.

Doğruluğuma sarılacak, onu bırakmayacağım, Yaşadığım sürece vicdanım beni suçlamayacak.

Държа здраво правдата си и няма да я пусна. Сърцето ми няма да ме упрекне, докато съм жив.

“Düşmanlarım kötüler gibi, Bana saldıranlar haksızlar gibi cezalandırılsın.

Врагът ми нека бъде като безбожния и който се надига против мен — като беззаконния.

Tanrısız insanın umudu nedir Tanrı onu yok ettiğinde, canını aldığında?

Защото каква е надеждата на лицемера, ако Бог отсече и изиска душата му?

Başına sıkıntı geldiğinde, Tanrı feryadını duyar mı?

Бог ще чуе ли вика му, щом го сполети беда?

Her Şeye Gücü Yeten’den zevk alır mı? Her zaman Tanrı’ya yakarır mı?

Той ще се наслаждава ли във Всемогъщия? Ще призовава ли Бога по всяко време?

“Tanrı’nın gücünü size öğreteceğim, Her Şeye Gücü Yeten’in tasarısını gizlemeyeceğim.

Аз ще ви наставя за Божията сила, няма да скрия това, което е у Всемогъщия.

Aslında siz, hepiniz gördünüz bunu, Öyleyse ne diye boş boş konuşuyorsunuz?

Ето, всички вие сте видели — защо тогава бъбрите такива суети?

“Kötünün Tanrı’dan alacağı pay, Zorbanın Her Şeye Gücü Yeten’den alacağı miras şudur:

Това е от Бога делът на безбожния и наследството, което насилниците получават от Всемогъщия.

Çocukları ne kadar çok olursa olsun, kılıçla öldürülecek, Soyu yeterince ekmek bulamayacaktır.

Ако синовете му се умножават, за меча са и издънките му няма да се наситят с хляб.

Sağ kalanlar hastalıktan ölüp gömülecek, Dul karıları ağlamayacaktır.

Останалите от него смъртта ще свали в гроба и вдовиците му няма да ги оплачат.

Kötü insan kum gibi gümüş yığsa, Yığınla giysi biriktirse,

Макар да трупа сребро като пръст и да приготвя дрехи като кал,

Onun biriktirdiğini doğru insan giyecek, Gümüşü suçsuz paylaşacak.

приготвя ги, но праведният ще ги носи и невинни ще си разделят среброто.

Evini güve kozası gibi inşa eder, Bekçinin kurduğu çardak gibi.

Построява къщата си като молец или като колиба, направена от пазач.

Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez, Gözlerini açtığında hepsi yok olup gitmiştir.

Богатият ляга и няма да се прибере; отваря очите си и го няма.

Dehşet onu sel gibi basar, Kasırga gece kapar götürür.

Ужаси го обземат като води, вихрушка го отвлича през нощта.

Doğu rüzgarı onu uçurup götürür, Yerinden silip süpürür.

Източният вятър го отнася и той си отива, изтръгва го от мястото му.

Acımasızca üzerine eser, Elinden kaçmaya çalışırken.

Хвърля камъни срещу него без пощада, той бяга отчаяно от ръката Му.

Onunla alay ederek el çırpar, Yerinden ıslık çalar.”

Ще пляскат с ръце след него и ще му подсвирнат от мястото му.