Psalms 18

Til sangmesteren; av Herrens tjener David, som talte denne sangs ord til Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.

ای خداوند، ای توانایی من! تو را دوست می‌دارم.

Og han sa: Herre, jeg har dig hjertelig kjær, min styrke!

خداوند پشتیبان من است؛ پناهگاه مستحکم من، خدای من نجات‌دهندهٔ من است. او همانند یک پناهگاه از من محافظت می‌کند؛ او مرا حمایت می‌کند و مرا در امنیّت نگاه می‌دارد.

Herren er min klippe og min festning og min frelser; min Gud er min klippe, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg.

خداوند را که شایستهٔ سپاس و ستایش است، می‌طلبم و از شرّ دشمنان در امان هستم.

Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.

طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند و امواج نابود‌کننده احاطه‌ام کرده‌اند.

Dødens rep omspente mig, og fordervelsens strømmer forferdet mig.

طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند و مرگ دام خود را بر سر راهم قرار داده.

Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig.

در مشکلاتم به حضور خداوند زاری نمودم. از خدای خود کمک خواستم. او از معبد بزرگ خود نالهٔ مرا شنید و فریاد من به گوشش رسید.

I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for ham, til hans ører.

آنگاه زمین لرزید و تکان خورد. و بنیاد کوهستان از شدّت خشم او به لرزه افتاد. کوهها لرزیدند و اساس آنها متزلزل شد.

Da rystet og bevet jorden, og fjellenes grunnvoller skalv, og de rystet, for hans vrede var optendt.

از سوراخهای بینی او دود برآمد. از دهانش زغال برافروخته و آتشِ کُشنده بیرون آمد.

Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.

او آسمان را شكافت و فرود آمد و زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.

Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.

با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کرد او بر بالهای باد پرواز کرد.

Og han fór på kjeruber og fløi, og han fór hastig frem på vindens vinger.

او با تاریکی خود را پوشاند و ابرهای سیاهِ باران‌زا احاطه‌اش کردند.

Han gjorde mørke til sitt dekke, rundt omkring sig til sitt skjul, mørke vann, tykke skyer.

نور درخشان حضور او با تگرگ و شعلهٔ افروخته، پردهٔ ابرهای سیاه را شکافت.

Frem av glansen foran ham fór hans skyer frem, hagl og gloende kull.

خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت و صدای خداوند متعال شنیده شد.

Og Herren tordnet i himmelen, den Høieste lot sin røst høre, hagl og gloende kull.

تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنان خود را پراکنده ساخت و با رعد و برق، همه را آشفته کرد.

Og han utsendte sine piler og spredte dem omkring - lyn i mengde og forvirret dem.

کف دریا ظاهر شد، و بنیاد زمین آشکار گردید هنگامی که دشمنانت را توبیخ کردی و با خشم بر آنها غریدی.

Da kom vannenes strømmer til syne, og jordens grunnvoller blev avdekket ved din trusel, Herre, for din neses åndepust.

خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛ و از آبهای عمیق مرا بیرون كشید.

Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.

او مرا از دست دشمنان قدرتمندم و از دست تمام آنانی که از من متنفّرند رهانید. آنها برایم خیلی قوی بودند.

Han fridde mig ut fra min sterke fiende og fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.

وقتی در سختی بودم، بر سرم ریختند، امّا خداوند از من حمایت کرد.

De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.

او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛ او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.

Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.

خداوند به‌خاطر نیكو‌كاری‌ام به من پاداش داد و به‌خاطر بی‌گناهی‌ام به من برکت داد.

Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.

من دستورات خداوند را بجا آورده و روی خود را از خدا برنگردانیده‌ام،

For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud.

احکام او را انجام داده‌ و از اوامر او سرپیچی نکرده‌ام.

For alle hans lover hadde jeg for øie, og hans bud lot jeg ikke vike fra mig.

در پیشگاه او بی‌عیب بوده‌ و از گناه خودداری کرده‌ام.

Og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.

بنابراین به‌خاطر نیكوکاری‌ام به من پاداش داد و به‌خاطر بی‌گناهی‌‌ام به من برکت عطا نمود.

Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter mine henders renhet for hans øine.

ای خداوند تو با اشخاص وفادار، وفادار هستی، و به مردم بی‌عیب، نیكویی می‌كنی.

Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise mann viser du dig rettvis,

با کسانی‌که پاک هستند به پاکی رفتار می‌نمایی و با کسانی‌که کجرو هستند مخالفت می‌کنی.

mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.

تو فروتنان را نجات می‌بخشی و اشخاص متکبّر را سرنگون می‌کنی.

For du frelser elendige folk, og du fornedrer høie øine.

ای خداوند تو نور من هستی، تو تاریكی مرا روشن گردان.

For du lar min lampe skinne; Herren min Gud opklarer mitt mørke.

با نیروی تو به دشمن یورش می‌برم و دژهای آنان را درهم می‌شکنم.

For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, og ved min Gud springer jeg over murer.

راه خدا کامل و وعدهٔ خداوند قابل اطمینان است. او حافظ کسانی است که به او پناه می‌آورند.

Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.

خداوند تنها خداست؛ خدا تنها تکیه‌گاه ماست.

For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe, uten vår Gud?

خداست که مرا قدرت بخشیده، و راه مرا امن ساخته است.

Den Gud som omgjorder mig med kraft og gjør min vei fri for støt,

پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته و بر کوهها استوارم نموده است.

som gir mig føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider,

دستهایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد تا بتوانم قویترین کمان را به دست گیرم.

som oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.

ای خداوند تو از من حمایت نموده و مرا نجات دادی؛ توجّه تو مرا قوی گردانید، و کمک تو مرا حفظ نمود.

Og du gir mig din frelse til skjold, og din høire hånd støtter mig, og din mildhet gjør mig stor.

راه را برای قدمهایم وسیع ساختی تا پاهایم نلغزد.

Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.

دشمنانم را تعقیب کردم و آنها را گرفتم و تا آنها را از بین نبردم، بازنگشتم.

Jeg forfølger mine fiender og når dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.

آنها را بکلّی پایمال نمودم تا دیگر برنخیزند و به زیر پاهایم جان دادند.

Jeg knuser dem, så de ikke makter å reise sig; de faller under mine føtter.

تو برای مبارزه به من نیرو بخشیدی و دشمنانم زیر پاهایم جان دادند.

Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.

دشمنانم را متواری ساختی و من کسانی را که از من نفرت داشتند، نابود کردم.

Og mine fiender lar du vende mig ryggen, og mine avindsmenn utrydder jeg.

آنها برای کمک زاری نمودند، امّا کسی به دادشان نرسید. خداوند را صدا کردند، امّا او به آنها جوابی نداد.

De roper, men der er ingen frelser - til Herren, men han svarer dem ikke.

من آنها را همچون غبار خرد کردم، که باد آنها را پراکنده می‌کند و زیر پاهای خود مانند گل و لای کوچه، پایمال نمودم.

Og jeg knuser dem som støv for vinden, jeg tømmer dem ut som søle på gatene.

تو مرا از دست مردم ستیزه‌گر رهانیدی، و مرا فرمانروای ملتّها ساختی؛ و مردمی را که نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.

Du redder mig fra folkekamper, du setter mig til hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenmer, tjener mig.

بیگانگان نزد من تعظیم می‌کنند و دستوراتم را فوراً اطاعت می‌نمایند.

Bare de hører om mig, blir de mig lydige; fremmede kryper for mig.

آنها دلسرد شده‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.

خداوند زنده است! حامی خود را ستایش می‌کنم، متبارک باد خدای قدرتمند که مرا نجات می‌دهد.

Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses Gud,

او در برابر دشمنان، مرا پیروزی می‌بخشد و ملل جهان را به دست من مغلوب می‌سازد.

den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,

او مرا از دست دشمنانم می‌رهاند، خداوندا تو مرا نزد دشمنانم سرفرازم می‌سازی و از چنگ مردم ظالم نجات می‌دهی.

som frir mig ut fra mine fiender; ja, over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.

بنابراین من تو را در میان ملّتها ستایش می‌کنم و سرود ستایش برای تو می‌خوانم.

Derfor vil jeg prise dig iblandt hedningene, Herre, og lovsynge ditt navn. Han gjør frelsen stor for sin konge, han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.

خدا پیروزی بزرگی نصیب پادشاه خود می‌کند و به برگزیدهٔ خود، داوود، و فرزندان او برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.