Matthew 22

E Gesù prese di nuovo a parlar loro in parabole dicendo:

A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:

Il regno de’ cieli è simile ad un re, il quale fece le nozze del suo figliuolo.

Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

E mandò i suoi servitori a chiamare gl’invitati alle nozze; ma questi non vollero venire.

I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

Di nuovo mandò degli altri servitori, dicendo: Dite agli invitati: Ecco, io ho preparato il mio pranzo; i miei buoi ed i miei animali ingrassati sono ammazzati, e tutto è pronto; venite alle nozze.

Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

Ma quelli, non curandosene, se n’andarono, chi al suo campo, chi al suo traffico;

Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

gli altri poi, presi i suoi servitori, li oltraggiarono e li uccisero.

A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

Allora il re s’adirò, e mandò le sue truppe a sterminare quegli omicidi e ad ardere la loro città.

Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

Quindi disse ai suoi servitori: Le nozze, si, sono pronte; ma gl’invitati non ne erano degni.

Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

Andate dunque sui crocicchi delle strade e chiamate alle nozze quanti troverete.

Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

E quei servitori, usciti per le strade, raunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni; e la sala delle nozze fu ripiena di commensali.

Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

Or il re, entrato per vedere quelli che erano a tavola, notò quivi un uomo che non vestiva l’abito di nozze.

A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

E gli disse: Amico, come sei entrato qua senza aver un abito da nozze? E colui ebbe la bocca chiusa.

I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

Allora il re disse ai servitori: Legatelo mani e piedi e gettatelo nelle tenebre di fuori. Ivi sarà il pianto e lo stridor de’ denti.

Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Poiché molti son chiamati, ma pochi eletti.

Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

Allora i Farisei, ritiratisi, tennero consiglio per veder di coglierlo in fallo nelle sue parole.

Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

E gli mandarono i loro discepoli con gli Erodiani a dirgli: Maestro, noi sappiamo che sei verace e insegni la via di Dio secondo verità, e non ti curi d’alcuno, perché non guardi all’apparenza delle persone.

I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

Dicci dunque: Che te ne pare? E’ egli lecito pagare il tributo a Cesare, o no?

Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

Ma Gesù, conosciuta la loro malizia, disse: Perché mi tentate, ipocriti?

Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli porsero un denaro. Ed egli domandò loro:

Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

Di chi è questa effigie e questa iscrizione?

I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

Gli risposero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare quel ch’è di Cesare, e a Dio quel ch’è di Dio.

Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

Ed essi, udito ciò, si maravigliarono; e, lasciatolo, se ne andarono.

To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

In quell’istesso giorno vennero a lui de’ Sadducei, i quali dicono che non v’è risurrezione, e gli domandarono:

Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore senza figliuoli, il fratel suo sposi la moglie di lui e susciti progenie al suo fratello.

Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

Or v’erano fra di noi sette fratelli; e il primo, ammogliatosi, morì; e, non avendo prole, lasciò sua moglie al suo fratello.

Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

Lo stesso fece pure il secondo, poi il terzo, fino al settimo.

Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

Infine, dopo tutti, morì anche la donna.

A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette sarà ella moglie? Poiché tutti l’hanno avuta.

Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

Ma Gesù, rispondendo, disse loro: Voi errate, perché non conoscete le Scritture, né la potenza di Dio.

A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

Perché alla risurrezione né si prende né si dà moglie; ma i risorti son come angeli ne’ cieli.

Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete voi letto quel che vi fu insegnato da Dio,

A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

quando disse: Io sono l’Iddio di Abramo e l’Iddio d’Isacco e l’Iddio di Giacobbe? Egli non è l’Iddio de’ morti, ma de’ viventi.

Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

E le turbe, udite queste cose, stupivano della sua dottrina.

A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

Or i Farisei, udito ch’egli avea chiusa la bocca a’ Sadducei, si raunarono insieme;

Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

e uno di loro, dottor della legge, gli domandò, per metterlo alla prova:

I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

Maestro, qual è, nella legge, il gran comandamento?

Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

E Gesù gli disse: Ama il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore e con tutta l’anima tua e con tutta la mente tua.

A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

Questo è il grande e il primo comandamento.

To jest pierwsze i największe przykazanie.

Il secondo, simile ad esso, è: Ama il tuo prossimo come te stesso.

A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

Da questi due comandamenti dipendono tutta la legge ed i profeti.

Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

Or essendo i Farisei raunati, Gesù li interrogò dicendo:

A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

Che vi par egli del Cristo? di chi è egli figliuolo? Essi gli risposero: Di Davide.

Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

Ed egli a loro: Come dunque Davide, parlando per lo Spirito, lo chiama Signore, dicendo:

I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra finché io abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?

Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

Se dunque Davide lo chiama Signore, com’è egli suo figliuolo?

Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

E nessuno potea replicargli parola; e da quel giorno nessuno ardì più interrogarlo.

A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.