Matthew 22

E Gesù prese di nuovo a parlar loro in parabole dicendo:

Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:

Il regno de’ cieli è simile ad un re, il quale fece le nozze del suo figliuolo.

La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo,

E mandò i suoi servitori a chiamare gl’invitati alle nozze; ma questi non vollero venire.

kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.

Di nuovo mandò degli altri servitori, dicendo: Dite agli invitati: Ecco, io ho preparato il mio pranzo; i miei buoi ed i miei animali ingrassati sono ammazzati, e tutto è pronto; venite alle nozze.

Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.

Ma quelli, non curandosene, se n’andarono, chi al suo campo, chi al suo traffico;

Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;

gli altri poi, presi i suoi servitori, li oltraggiarono e li uccisero.

kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.

Allora il re s’adirò, e mandò le sue truppe a sterminare quegli omicidi e ad ardere la loro città.

Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.

Quindi disse ai suoi servitori: Le nozze, si, sono pronte; ma gl’invitati non ne erano degni.

Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.

Andate dunque sui crocicchi delle strade e chiamate alle nozze quanti troverete.

Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.

E quei servitori, usciti per le strade, raunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni; e la sala delle nozze fu ripiena di commensali.

Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.

Or il re, entrato per vedere quelli che erano a tavola, notò quivi un uomo che non vestiva l’abito di nozze.

Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston;

E gli disse: Amico, come sei entrato qua senza aver un abito da nozze? E colui ebbe la bocca chiusa.

kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.

Allora il re disse ai servitori: Legatelo mani e piedi e gettatelo nelle tenebre di fuori. Ivi sarà il pianto e lo stridor de’ denti.

Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.

Poiché molti son chiamati, ma pochi eletti.

Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.

Allora i Farisei, ritiratisi, tennero consiglio per veder di coglierlo in fallo nelle sue parole.

Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.

E gli mandarono i loro discepoli con gli Erodiani a dirgli: Maestro, noi sappiamo che sei verace e insegni la via di Dio secondo verità, e non ti curi d’alcuno, perché non guardi all’apparenza delle persone.

Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.

Dicci dunque: Che te ne pare? E’ egli lecito pagare il tributo a Cesare, o no?

Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?

Ma Gesù, conosciuta la loro malizia, disse: Perché mi tentate, ipocriti?

Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?

Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli porsero un denaro. Ed egli domandò loro:

Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.

Di chi è questa effigie e questa iscrizione?

Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?

Gli risposero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare quel ch’è di Cesare, e a Dio quel ch’è di Dio.

Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.

Ed essi, udito ciò, si maravigliarono; e, lasciatolo, se ne andarono.

Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.

In quell’istesso giorno vennero a lui de’ Sadducei, i quali dicono che non v’è risurrezione, e gli domandarono:

En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:

Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore senza figliuoli, il fratel suo sposi la moglie di lui e susciti progenie al suo fratello.

Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.

Or v’erano fra di noi sette fratelli; e il primo, ammogliatosi, morì; e, non avendo prole, lasciò sua moglie al suo fratello.

Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;

Lo stesso fece pure il secondo, poi il terzo, fino al settimo.

tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.

Infine, dopo tutti, morì anche la donna.

Kaj post ĉiuj la virino mortis.

Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette sarà ella moglie? Poiché tutti l’hanno avuta.

En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.

Ma Gesù, rispondendo, disse loro: Voi errate, perché non conoscete le Scritture, né la potenza di Dio.

Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.

Perché alla risurrezione né si prende né si dà moglie; ma i risorti son come angeli ne’ cieli.

Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo.

Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete voi letto quel che vi fu insegnato da Dio,

Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:

quando disse: Io sono l’Iddio di Abramo e l’Iddio d’Isacco e l’Iddio di Giacobbe? Egli non è l’Iddio de’ morti, ma de’ viventi.

Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

E le turbe, udite queste cose, stupivano della sua dottrina.

Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.

Or i Farisei, udito ch’egli avea chiusa la bocca a’ Sadducei, si raunarono insieme;

Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.

e uno di loro, dottor della legge, gli domandò, per metterlo alla prova:

Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin:

Maestro, qual è, nella legge, il gran comandamento?

Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?

E Gesù gli disse: Ama il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore e con tutta l’anima tua e con tutta la mente tua.

Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.

Questo è il grande e il primo comandamento.

Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono.

Il secondo, simile ad esso, è: Ama il tuo prossimo come te stesso.

Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem.

Da questi due comandamenti dipendono tutta la legge ed i profeti.

De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.

Or essendo i Farisei raunati, Gesù li interrogò dicendo:

Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,

Che vi par egli del Cristo? di chi è egli figliuolo? Essi gli risposero: Di Davide.

dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David.

Ed egli a loro: Come dunque Davide, parlando per lo Spirito, lo chiama Signore, dicendo:

Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:

Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra finché io abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?

La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

Se dunque Davide lo chiama Signore, com’è egli suo figliuolo?

Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?

E nessuno potea replicargli parola; e da quel giorno nessuno ardì più interrogarlo.

Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.