Matthew 22

Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:

Então Jesus tornou a falar-lhes por parábolas, dizendo:

La regno de la ĉielo similas al unu reĝo, kiu faris edziĝan feston por sia filo,

O reino dos céus é semelhante a um rei que celebrou as bodas de seu filho.

kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edziĝa festo; kaj ili ne volis veni.

Enviou os seus servos a chamar os convidados para as bodas, e estes não quiseram vir.

Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante: Diru al la invititoj: Jen mi preparis la manĝon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas buĉitaj, kaj ĉio estas preta; venu al la edziĝa festo.

Depois enviou outros servos, ordenando: Dizei aos convidados: Eis que tenho o meu jantar preparado; os meus bois e cevados já estão mortos, e tudo está pronto; vinde às bodas.

Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;

Eles, porém, não fazendo caso, foram, um para o seu campo, outro para o seu negócio;

kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.

e os outros, apoderando-se dos servos, os ultrajaram e mataram.

Kaj la reĝo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.

Mas o rei encolerizou-se; e enviando os seus exércitos, destruiu aqueles homicidas, e incendiou a sua cidade.

Tiam li diris al siaj sklavoj: La edziĝa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.

Então disse aos seus servos: As bodas, na verdade, estão preparadas, mas os convidados não eram dignos.

Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj ĉiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edziĝa festo.

Ide, pois, pelas encruzilhadas dos caminhos, e a quantos encontrardes, convidai-os para as bodas.

Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis ĉiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edziĝa festo pleniĝis de gastoj.

E saíram aqueles servos pelos caminhos, e ajuntaram todos quantos encontraram, tanto maus como bons; e encheu-se de convidados a sala nupcial.

Sed la reĝo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edziĝofestan veston;

Mas, quando o rei entrou para ver os convidados, viu ali um homem que não trajava veste nupcial;

kaj li diris al li: Amiko, kiel vi envenis ĉi tien, ne havante edziĝofestan veston? Kaj li silentadis.

e perguntou-lhe: Amigo, como entraste aqui sem teres veste nupcial? Ele, porém, emudeceu.

Tiam la reĝo diris al siaj servantoj: Ligu lin mane kaj piede, kaj elĵetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.

Então, ordenou o rei aos servos: Amarrai-o de pés e mãos, e lançai-o nas trevas exteriores; ali haverá choro e ranger de dentes.

Ĉar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.

Porque muitos são chamados, mas poucos escolhidos.

Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiliĝis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.

Então os fariseus se retiraram e consultaram entre si como o apanhariam em alguma palavra;

Kaj ili sendis al li siajn disĉiplojn kun la Herodanoj, por diri: Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laŭ vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; ĉar vi ne favoras la personon de homoj.

e enviaram-lhe os seus discípulos, juntamente com os herodianos, a dizer: Mestre, sabemos que és verdadeiro, e que, segundo a verdade, ensinas o caminho de Deus, sem te importares com quem quer que seja, porque não olhas a aparência dos homens.

Diru do al ni, kiel ŝajnas al vi? ĉu konvenas doni tributon al Cezaro, aŭ ne?

Dize-nos, pois, que te parece? É lícito pagar tributo a César, ou não?

Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris: Kial vi min provas, hipokrituloj?

Jesus, porém, percebendo a sua malícia, respondeu: Por que me experimentais, hipócritas?

Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.

Mostrai-me a moeda do tributo. E eles lhe apresentaram um denário.

Kaj li diris al ili: Kies estas ĉi tiu bildo kaj la surskribaĵo?

Perguntou-lhes ele: De quem é esta imagem e inscrição?

Ili diris al li: De Cezaro. Tiam li diris al ili: Redonu do al Cezaro la propraĵon de Cezaro, kaj al Dio la propraĵon de Dio.

Responderam: De César. Então lhes disse: Dai, pois, a César o que é de César, e a Deus o que é de Deus.

Kaj aŭdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.

Ao ouvirem isso, ficaram admirados; e, deixando-o, se retiraram.

En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas releviĝo; kaj ili demandis lin, dirante:

No mesmo dia vieram alguns saduceus, que dizem não haver ressurreição, e o interrogaram, dizendo:

Majstro, Moseo diris: Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edziĝu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.

Mestre, Moisés disse: Se morrer alguém, não tendo filhos, seu irmão casará com a mulher dele, e suscitará descendência a seu irmão.

Estis ĉe ni sep fratoj; kaj la unua edziĝis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;

Ora, havia entre nós sete irmãos: o primeiro, tendo casado, morreu: e, não tendo descendência, deixou sua mulher a seu irmão;

tiel same ankaŭ la dua, kaj la tria, ĝis la sepa.

da mesma sorte também o segundo, o terceiro, até o sétimo.

Kaj post ĉiuj la virino mortis.

Depois de todos, morreu também a mulher.

En la releviĝo do, por kiu el la sep ŝi estos edzino? ĉar ĉiuj ŝin havis.

Portanto, na ressurreição, de qual dos sete será ela esposa, pois todos a tiveram?

Sed Jesuo responde diris: Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.

Jesus, porém, lhes respondeu: Errais, não conhecendo as Escrituras nem o poder de Deus;

Ĉar en la releviĝo oni nek edziĝas nek edziniĝas, sed estas kiel anĝeloj en la ĉielo.

pois na ressurreição nem se casam nem se dão em casamento; mas são como os anjos de Deus no céu.

Sed pri la releviĝo el la mortintoj, ĉu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:

E, quanto à ressurreição dos mortos, não tendes lido o que vos foi dito por Deus, ao declarar:

Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

Eu sou o Deus de Abraão, o Deus de Isaque e o Deus de Jacó? Deus não é o Deus de mortos, mas de vivos.

Kaj kiam la homamaso tion aŭdis, ili miregis pro lia instruado.

E as multidões, ouvindo isso, se maravilhavam da sua doutrina.

Sed la Fariseoj, aŭdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektiĝis.

Os fariseus, quando souberam, que ele fizera emudecer os saduceus, reuniram-se todos;

Kaj unu el ili, leĝisto, demandis lin, provante lin:

e um deles, doutor da lei, para o experimentar, interrogou-o, dizendo:

Majstro, kiu estas la granda ordono en la leĝo?

Mestre, qual é o grande mandamento na lei?

Kaj li diris al li: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.

Respondeu-lhe Jesus: Amarás ao Senhor teu Deus de todo o teu coração, de toda a tua alma, e de todo o teu entendimento.

Ĉi tiu estas la granda kaj la unua ordono.

Este é o grande e primeiro mandamento.

Kaj dua estas simila al ĝi: Amu vian proksimulon kiel vin mem.

E o segundo, semelhante a este, é: Amarás ao teu próximo como a ti mesmo.

De ĉi tiuj du ordonoj dependas la tuta leĝo kaj la profetoj.

Destes dois mandamentos dependem toda a lei e os profetas.

Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,

Ora, enquanto os fariseus estavam reunidos, interrogou-os Jesus, dizendo:

dirante: Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li: De David.

Que pensais vós do Cristo? De quem é filho? Responderam-lhe: De Davi.

Li diris al ili: Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:

Replicou-lhes ele: Como é então que Davi, no Espírito, lhe chama Senhor, dizendo:

La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, Ĝis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

Disse o Senhor ao meu Senhor: Assenta-te à minha direita, até que eu ponha os teus inimigos de baixo dos teus pés?

Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?

Se Davi, pois, lhe chama Senhor, como é ele seu filho?

Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuraĝis fari al li demandon.

E ninguém podia responder-lhe palavra; nem desde aquele dia jamais ousou alguém interrogá-lo.