Job 15

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Eliphaz de Théman prit la parole et dit:

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d'orient?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Est-ce par d'inutiles propos qu'il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Ce n'est pas moi, c'est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n'ayons pas?

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?...

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

Où ton coeur t'entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Quoi! c'est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Qu'est-ce que l'homme, pour qu'il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

Si Dieu n'a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Combien moins l'être abominable et pervers, L'homme qui boit l'iniquité comme l'eau!

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j'ai vu,

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu'ils ont révélé, l'ayant appris de leurs pères.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n'était encore venu.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

Le méchant passe dans l'angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l'impie.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

Il n'espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l'épée qui le menace;

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l'attend.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

La détresse et l'angoisse l'épouvantent, Elles l'assaillent comme un roi prêt à combattre;

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Il a eu l'audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d'embonpoint;

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

Il ne s'enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s'étendra plus sur la terre.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

S'il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

La maison de l'impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l'homme corrompu.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.

Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.