Job 27

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Åter hov Job upp sin röst och kvad:

Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

 Så sant Gud lever, han som har förhållit mig min rätt,  den Allsmäktige, som har vållat min själs bedrövelse:

Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

 aldrig, så länge ännu min ande är i mig  och Guds livsfläkt är kvar i min näsa,

Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog zal uitspreken!

 aldrig skola mina läppar tala vad orättfärdigt är,  och min tunga bära fram oärligt tal.

Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.

 Bort det, att jag skulle giva eder rätt!  Intill min död låter jag min ostrafflighet ej tagas ifrån mig.

Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen; mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.

 Vid min rättfärdighet håller jag fast och släpper den icke,  mitt hjärta förebrår mig ej för någon av mina dagar.

Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.

 Nej, såsom ogudaktig må min fiende stå där  och min motståndare såsom orättfärdig.

Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

 Ty vad hopp har den gudlöse när hans liv avskäres,  när hans själ ryckes bort av Gud?

Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

 Månne Gud skall höra hans rop,  när nöden kommer över honom?

Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te aller tijd?

 Eller kan en sådan hava sin lust i den Allsmäktige,  kan han åkalla Gud alltid?

Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is, zal ik niet verhelen.

 Jag vill undervisa eder om huru Gud går till väga;  huru den Allsmäktige tänker, vill jag icke fördölja.

Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?

 Dock, I haven ju själva allasammans skådat det;  huru kunnen I då hängiva eder åt så fåfängliga tankar?

Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

 Hören vad den ogudaktiges lott bliver hos Gud,  vilken arvedel våldsverkaren får av den Allsmäktige:

Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

 Om hans barn bliva många, så är vinningen svärdets;  hans avkomlingar få ej bröd att mätta sig med.

Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.

 De som slippa undan läggas i graven genom pest,  och hans änkor kunna icke hålla sin klagogråt.

Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als leem;

 Om han ock hopar silver såsom stoft  och lägger kläder på hög såsom lera,

Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.

 så är det den rättfärdige som får kläda sig i vad han lägger på hög,  och den skuldlöse kommer att utskifta silvret.

Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

 Det hus han bygger bliver så förgängligt som malen,  det skall likna skjulet som vaktaren gör sig.

Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.

 Rik lägger han sig och menar att intet skall tagas bort;  men när han öppnar sina ögon, är ingenting kvar.

Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.

 Såsom vattenfloder taga förskräckelser honom fatt,  om natten rövas han bort av stormen.

De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.

 Östanvinden griper honom, så att han far sin kos,  den rycker honom undan från hans plats.

En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.

 Utan förskoning skjuter Gud sina pilar mot honom;  för hans hand måste han flykta med hast.

Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.

 Då slår man ihop händerna, honom till hån;  man visslar åt honom på platsen där han var.