Job 26

Maar Job antwoordde en zeide:

Därefter tog Job till orda och sade:

Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den arm, die zonder sterkte is?

 Vilken hjälp har du ej skänkt den vanmäktige,  huru har du ej stärkt den maktlöses arm!

Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt?

 Vilka råd har du ej givit den ovise,  och vilket överflöd av klokhet har du ej lagt i dagen!

Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u uitgegaan?

 Vem gav dig kraft att tala sådana ord,  och vems ande var det som kom till orda ur dig?

De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.

 Dödsrikets skuggor gripas av ångest,  djupets vatten och de som bo däri.

De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.

 Dödsriket ligger blottat för honom,  och avgrunden har intet täckelse.

Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan een niet.

 Han spänner ut nordanrymden över det tomma  och hänger upp jorden på intet.

Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.

 Han samlar vatten i sina moln såsom i ett knyte,  och skyarna brista icke under bördan.

Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk daarover.

 Han gömmer sin tron för vår åsyn,  han omhöljer den med sina skyar.

Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

 En rundel har han välvt såsom gräns för vattnen,  där varest ljus ändas i mörker.

De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

 Himmelens pelare skälva,  de gripas av förfäran vid hans näpst.

Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.

 Med sin kraft förskräckte han havet,  och genom sitt förstånd sönderkrossade han Rahab.

Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.

 Blott han andades, blev himmelen klar;  hans hand genomborrade den snabba ormen.

Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?

 Se, detta är allenast utkanterna av hans verk;  en sakta viskning är allt vad vi förnimma därom.  Hans allmakts dunder, vem skulle kunna fatta det?