Job 28

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

 Silvret har ju sin gruva,  sin fyndort har guldet, som man renar;

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

 järn hämtas upp ur jorden,  och stenar smältas till koppar.

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

 Man sätter då gränser för mörkret,  och rannsakar ned till yttersta djupet,

Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

 Där spränger man schakt långt under markens bebyggare,  där färdas man förgäten djupt under vandrarens fot,  där hänger man svävande, fjärran ifrån människor.

Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

 Ovan ur jorden uppväxer bröd,  men därnere omvälves den såsom av eld.

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

 Där, bland dess stenar, har safiren sitt fäste,  guldmalm hämtar man ock där.

De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

 Stigen ditned är ej känd av örnen,  och falkens öga har ej utspanat den;

De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

 den har ej blivit trampad av stolta vilddjur,  intet lejon har gått därfram.

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

 Ja, där bär man hand på hårda stenen;  bergen omvälvas ända ifrån rötterna.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

 In i klipporna bryter man sig gångar,  där ögat får se allt vad härligt är.

Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

 Vattenådror täppas till och hindras att gråta.  Så dragas dolda skatter fram i ljuset.

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

 Men visheten, var finnes hon,  och var har förståndet sin boning?

De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

 Priset för henne känner ingen människa;  hon står ej att finna i de levandes land.

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

 Djupet säger: »Hon är icke här»,  och havet säger: »Hos mig är hon icke.»

Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

 Hon köper icke för ädlaste metall,  med silver gäldas ej hennes värde.

Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

 Hon väges icke upp med guld från Ofir,  ej med dyrbar onyx och safir.

Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

 Guld och glas kunna ej liknas vid henne;  hon får ej i byte mot gyllene klenoder.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

 Koraller och kristall må icke ens nämnas;  svårare är förvärva vishet än pärlor.

Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

 Etiopisk topas kan ej liknas vid henne;  hon väges icke upp med renaste guld.

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

 Ja, visheten, varifrån kommer väl hon,  och var har förståndet sin boning?

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

 Förborgad är hon för alla levandes ögon,  för himmelens fåglar är hon fördold;

Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

 avgrunden och döden giva till känna;  »Blott hörsägner om henne förnummo våra öron.»

God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

 Gud, han är den som känner vägen till henne,  han är den som vet var hon har sin boning.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

 Ty han förmår skåda till jordens ändar,  allt vad som finnes under himmelen ser han.

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

 När han mätte ut åt vinden dess styrka  och avvägde vattnen efter mått,

Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

 när han stadgade en lag för regnet  och en väg för tordönets stråle,

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

 då såg han och uppenbarade henne,  då lät han henne stå fram, då utforskade han henne.

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.

 Och till människorna sade han så:  »Se Herrens fruktan, det är vishet,  och att fly det onda är förstånd.»