Psalms 18

(Til sangmesteren. Af HERRENS tjener David, som sang HERREN denne sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans fjenders og af Sauls hånd. Han sang:) HERRE, jeg har dig hjerteligt kær, min Styrke!

Ki te tino kaiwhakatangi. He himene na te pononga a Ihowa, na Rawiri. Nana i whakahua nga kupu o tenei waiata ki a Ihowa i te ra i whakaorangia ai ia i te ringa o ona hoariri katoa, i te ringa ano o Haora. I mea ia, Ka aroha ahau ki a koe, e Ihow a, e toku kaha.

HERRE, min Klippe, min Borg. min Befrier, min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn!

Ko Ihowa toku kamaka, toku pa, toku kaiwhakaora; toku Atua, toku tino kamaka, e whakawhirinaki ai ahau; toku whakangungu rakau, te haona o toku whakaoranga, toku pourewa tiketike.

Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

Ka karanga ahau ki a Ihowa, e tika nei kia whakamoemititia: a ka ora i oku hoariri.

Dødens Reb omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

I karapotia ahau e nga whakawiringa a te mate, a whakawehia ana ahau e nga waipuke o te kino.

Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

I karapotia ahau e nga whakawiringa a te reinga, i haukotia e nga mahanga a te mate.

i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

I karanga ahau ki a Ihowa i toku paweratanga, i hamama ki toku Atua: i whakarongo ia ki toku reo i roto i tona temepara, i tae ano taku hamama ki tona aroaro, ki ona taringa.

Da rystede Jorden og skjalv, Bjergenes Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

Na ka ngaueue te whenua, ka ru, wiri ana nga putake o nga maunga, ngaueue ana i tona riri.

Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

I kake he paowa i ona pongaponga, a kai ana te kapura a tona mangai, ngiha ana nga waro.

Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

I whakapingoretia e ia nga rangi, a heke iho ana, a i raro te pouri matotoru i ona waewae.

båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

I eke ia ki runga ki te kerupa, a rere ana: ae, i rere omaki ia i runga i nga parirau o te hau.

han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

I meinga e ia te pouri hei wahi ngaro mona, hei teneti i tetahi taha ona, i tetahi taha; ko te pouritanga o nga wai, ko nga kapua matotoru o te rangi.

Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder gennem hans Skyer.

I rere atu ona kapua metotoru i te wherikotanga o tona aroaro: te whatu, me nga waro kapura.

HERREN tordnede fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst, Hagl og Ildgløder.

I papa ano te whatitiri a Ihowa i nga rangi, a puaki ana te reo o te Runga Rawa; he whatu, he waro kapura.

Han udslyngede Pile, adsplittede dem, Lyn i Mængde og skræmmede dem.

I kokiritia e ia ana pere, a marara ana ratou: ae, i koperea hoki e ia te tini uira, a whati ana ratou.

Vandenes Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, HERRE, for din Vredes Pust.

Katahi ka kitea nga takere o nga wai, a ka takoto kau nga putake o te ao i tau whakatupehupehutanga, e Ihowa, i te whengunga o te manawa o ou pongaponga.

Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

I tono karere mai ia i runga, ka mau ki ahau; toia ake ahau e ia i roto i nga wai maha.

frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

Nana ahau i ora ai i toku hoariri kaha, i te hunga e kino ana ki ahau; he kaha rawa hoki ratou i ahau.

På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig til Værn.

I huakina tatatia ahau e ratou i te ra o toku matenga; ko Ihowa ia toku whakawhirinakitanga.

Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

I whakaputaina ahau e ia ki te wahi nui, i whakaorangia ahau e ia; he ahuareka nona ki ahau.

HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

Rite tonu ki taku mahi tika ta Ihowa utu ki ahau: rite tonu ki te ma o oku ringa tana i whakahoki ai ki ahau.

thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud

Moku i pupuri i nga ara o Ihowa, a kihai i he, i whakarere i toku Atua.

hans Bud stod mig alle for Øje, hans Lov skød jeg ikke fra mig.

Kei mua tonu hoki i ahau ana whakaritenga katoa, kihai ano i whakamataratia atu i ahau ana tikanga.

Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

Tapatahi tonu hoki toku whakaaro ki tona aroaro, a i tiaki ahau i ahau kei kino.

HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som stod ham for Øje!

Na ka homai e Ihowa he utu ki ahau, rite tonu ki toku tika, ki te ma o oku ringa i tona aroaro.

Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

He tangata atawhai, ka atawhai hoki koe; he tangata tika, ka tika hoki koe.

du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

He tangata ma, ka ma hoki koe; he tangata whakakeke, ka whakakeke hoki koe.

De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

E whakaorangia hoki e koe te iwi ngakau mamae; ka whakahokia ano e koe ki raro nga kanohi whakakake.

Ja, min Lampe lader du lyse, HERRE, min Gud opklarer mit Mørke.

Mau hoki e whakau taku rama: ma Ihowa, ma toku Atua, e whakamarama toku pouri.

Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

Nau hoki ahau i rere ai na waenganui atu i te ropu: na toku Atua hoki i pekea ai e ahau te taiepa.

Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

Tena ko te Atua, tika tonu tona ara: kua oti tana kupu te whakamatau; he whakangungu rakau ia ki te hunga katoa e whakawhirinaki ana ki a ia.

Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

Ko wai oti te Atua, ki te kahore a Ihowa? Ko wai hoki he kamaka, ki te kahore to tatou Atua?

den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

Ko te Atua, nana ahau i whitiki ki te kaha, i mea kia tino tika toku ara.

gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højene,

Ko ia hei mea i oku waewae kia rite ki o te hata: mana hoki ahau e whakatu ki runga ki oku wahi tiketike.

oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen!

Ko ia hei whakaako i oku ringa ki te whawhai, a whati ana te kopere parahi i oku ringa.

Du gav mig din Frelses Skjold, din højre støttede mig, din Nedladelse gjorde mig stor;

Kua homai ano e koe ki ahau te whakangungu rakau o tau whakaoranga: puritia ana ahau e tou ringa matau whakanuia ana e tou whakaaro mahakai.

du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

I whakanuia e koe oku takahanga i raro i ahau; te paheke oku waewae.

Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

Ka arumia e ahau oku hoariri, mau iho i ahau; e kore ahau e tahuri mai, a ngaro noa ratou.

slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

Maru ana ratou i ahau, te kaha te whakatika: hinga ana ki raro i oku waewae.

Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

Nau hoki ahau i whitiki ki te kaha mo te whawhai: piko ana i a koe ki raro i ahau te hunga e whakatika mai ana ki ahau.

du slog mine Fjender på Flugt, mine Avindsmænd rydded jeg af Vejen.

Kua meinga e koe kia tahuri mai nga tuara o oku hoariri ki ahau, kia hautopea ai e ahau te hunga e kino ana ki ahau.

De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

I karanga ratou, heoi kahore he kaiwhakaora: ki a Ihowa, otira kihai i whakahoki kupu ki a ratou.

Jeg knuste dem som Støv for Vinden, fejed dem bort som Gadeskarn.

Na ka tukia ratou e ahau a rite noa ratou ki te puehu e puhia ana e te hau: akiritia atu ana ratou ki waho, ano he paru no te huarahi.

Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

Kua whakaorangia ahau e koe i nga ngangautanga a te iwi; kua meinga e koe hei rangatira mo nga tauiwi: hei apa moku te iwi kahore i matauria e ahau.

hører de om mig, lyder de mig, Udlandets Sønner kryber for mig;

Kia rongo kau te taringa ki ahau, ka kakama tonu mai ratou ki ahau; ko nga tangata iwi ke ngohe kau ki ahau.

Udlandets Sønner vansmægter, slæber sig frem af deres Skjul.

Ka memeha haere nga tangata iwi ke: ka puta wehi mai hoki i roto i o ratou kuhunga.

HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

E ora ana a Ihowa; kia whakapaingia hoki toku kamaka, kia whakanuia te Atua o toku whakaoranga:

den Gud, som giver mig Hævn, tvinger Folkeslag under min Fod

Ko te Atua, mana nei e rapu he utu moku, mana e pehi nga iwi ki raro i ahau.

og frier mig fra mine vrede Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

Mana ahau e mawhiti ai i oku hoariri, ae ra, mau ahau e mea kia teitei ake i te hunga e whakatika mai ana ki ahau; ka whakaorangia ahau e koe i te tangata tutu.

HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

Mo konei ka whakawhetai ahau ki a koe, e Ihowa, i waenganui i nga tauiwi: ka himene ki tou ingoa.

du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed, David og hans Æt evindelig.

He nui nei tana whakaora i tana kingi; e whakaputa aroha ana ki tana tangata i whakawahi ai, ki a Rawiri ratou ko ona uri ake ake.