Proverbs 29

Чоловік остережуваний, та твердошиїй, буде зламаний нагло, і ліку не буде йому.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
Коли множаться праведні, радіє народ, як панує ж безбожний то стогне народ.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
Людина, що мудрість кохає, потішує батька свого, а хто попасає блудниць, той губить маєток.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
Цар утримує край правосуддям, а людина хабарна руйнує його.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
Людина, що другові своєму підлещує, на стопах його пастку ставить.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
У провині людини лихої знаходиться пастка, а справедливий радіє та тішиться.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
Праведний знає про право вбогих, безбожний же не розуміє пізнання про це.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
Люди глузливі підбурюють місто, а мудрі утишують гнів.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
Мудра людина, що правується із нерозумним, то чи гнівається, чи сміється, спокою не знає.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
Кровожерці ненавидять праведного, справедливі ж шукають спасти його душу.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
Глупак увесь свій гнів увиявляє, а мудрий назад його стримує.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
Володар, що слухає слова брехливого, безбожні всі слуги його!
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
Убогий й гнобитель стрічаються, їм обом Господь очі освітлює.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
Як цар правдою судить убогих, стоятиме трон його завжди.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
Різка й поука премудрість дають, а дитина, залишена тільки собі, засоромлює матір свою.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
Як множаться несправедливі провина розмножується, але праведні бачитимуть їхній упадок.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
Карай сина свого й він тебе заспокоїть, і приємнощі дасть для твоєї душі.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
Без пророчих видінь люд розбещений, коли ж стереже він Закона блаженний.
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
Раб словами не буде покараний, хоч він розуміє, але не послухає.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Чи бачив людину, квапливу в словах своїх? Більша надія глупцеві, ніж їй!
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
Хто розпещує змалку свого раба, то кінець його буде невдячний.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
Гнівлива людина викликує сварку, а лютий вчиняє багато провин.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
Гординя людини її понижає, а чести набуває покірливий духом.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
Хто ділиться з злодієм, той ненавидить душу свою, він чує прокляття, та не виявляє.
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
Страх перед людиною пастку дає, хто ж надію складає на Господа, буде безпечний.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
Багато шукають для себе обличчя володаря, та від Господа суд для людини.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
Насильник огида для праведних, а простодорогий огида безбожному.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.