Proverbs 29

Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

Bilgeliği seven babasını sevindirir, Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, Rüşvet alansa çökertir.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

Başkasını pohpohlayan kişi, Ona tuzak olur.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

Doğru kişi yoksulların hakkını verir, Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

Bilge kişiyle davası olan ahmak Kızar, alay eder ve rahat vermez.

Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, Doğrularsa onun canını korur.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

Akılsız hep patlamaya hazırdır, Bilgeyse öfkesini dizginler.

En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

Hükümdar yalana kulak verirse, Bütün görevlileri de kötü olur.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: İkisinin de gözünü açan RAB’dir.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

Yoksulları adaletle yöneten kralın Tahtı hep güvenlikte olur.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.

Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek Ve gönlünü hoşnut edecektir.

Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa’yı yerine getirene!

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

Köle salt sözle terbiye edilemez, Çünkü anlasa da kulak asmaz.

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

Çocukluğundan beri kölesini şımartan, Sonunda cezasını çeker.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

Öfkeli kişi çekişme yaratır, Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

Kibir insanı küçük düşürür, Alçakgönüllülükse onur kazandırır.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

İnsandan korkmak tuzaktır, Ama RAB’be güvenen güvenlikte olur.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, Ama RAB’dir insana adalet sağlayan.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

Doğrular haksızlardan iğrenir, Kötüler de dürüst yaşayanlardan.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.