Proverbs 28

Kötü kişi kendisini kovalayan olmasa bile kaçar, Doğrularsa genç aslan gibi yüreklidir.

Den gudløse flyr, skønt ingen er efter ham; tryg som en Løve er den retfærdige.

Ayaklanan ülke çok başlı olur, Ama akıllı, bilgili kişi düzeni sağlar.

Ved Voldsmands Brøde opstår Strid, den kvæles af Mand med Forstand.

Yoksulu ezen yoksul, Ürünü harap eden sağanak yağmur gibidir.

En fattig Tyran, der kuer de ringe, er Regn, der hærger og ej giver Brød.

Yasayı terk eden kötüyü över, Yerine getirense kötüye karşı çıkar.

Hvo Loven sviger, roser de gudløse, hvo Loven holder, er på Krigsfod med dem.

Kötüler adaletten anlamaz, RAB’be yönelenlerse her yönüyle anlar.

Ildesindede fatter ej Ret; alt fatter de, som søger HERREN.

Dürüst bir yoksul olmak, Yolsuzlukla zengin olmaktan yeğdir.

Hellere en fattig med lydefri Færd end en, som går Krogveje, er han end rig.

Kutsal Yasa’yı yerine getiren çocuk akıllıdır, Oburlarla arkadaşlık edense babasını utandırır.

Forstandig Søn tager Vare på Loven, men Drankeres Fælle gør sin Fader Skam.

Faiz ve tefecilikle malına mal katan kişi, Bunu yoksullara acıyan için biriktirir.

Hvo Velstand øger ved Åger og Opgæld, samler til en, som er mild mod de ringe.

Yasaya kulağını tıkayanın Duası da iğrençtir.

Den, der vender sit Øre fra Loven, endog hans Bøn er en Gru.

Dürüst kişileri kötü yola saptıran Kendi kazdığı çukura düşer. İyiliği, özü sözü bir olanlar miras alacak.

Leder man retsindige vild på onde Veje, falder man selv i sin Grav; men de lydefri arver Lykke.

Zengin kendini bilge sanır, Ama akıllı yoksul onun içini okur.

Rigmand tykkes sig viis, forstandig Småmand gennemskuer ham.

Doğruların zaferi coşkuyla kutlanır, Ama kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar.

Når retfærdige jubler, er Herligheden stor, vinder gudløse frem, skal man lede efter Folk.

Günahlarını gizleyen başarılı olmaz, İtiraf edip bırakansa merhamet bulur.

At dølge sin Synd fører ikke til Held, men bekendes og slippes den, finder man Nåde.

Günahtan çekinen ne mutludur! İnatçılık edense belaya düşer.

Saligt det Menneske, som altid ængstes, men forhærder man sit Hjerte, falder man i Ulykke.

Yoksul halkı yöneten kötü kişi Kükreyen aslan, saldırgan ayı gibidir.

En brølende Løve, en grådig Bjørn er en gudløs, som styrer et ringe Folk.

Gaddar önderin aklı kıttır; Haksız kazançtan nefret edense uzun ömürlü olur.

Uforstandig Fyrste øver megen Vold, langt Liv får den, der hader Rov.

Adam öldürmekten vicdan azabı çeken, mezara dek kaçacaktır; Kimse ona yardım etmesin.

Et Menneske, der tynges af Blodskyld, er på Flugt til sin Grav; man hjælpe ham ikke.

Alnı ak yaşayan kurtulur, Yolsuzluk yapan ansızın yıkıma uğrar.

Den, som vandrer lydefrit, frelses, men den, som går Krogveje, falder i Graven.

Toprağını işleyenin ekmeği bol olur, Hayal peşinde koşansa yoksulluğa doyar.

Den mættes med brød, som dyrker sin Jord, med Fattigdom den, der jager efter Tomhed.

Güvenilir kişi bolluğa erer, Zengin olmaya can atansa beladan kurtulamaz.

Ærlig Mand velsignes rigt, men Jag efter Rigdom undgår ej Straf.

Hatır gözetmek iyi değildir, Çünkü insan bir lokma ekmek için bile suç işler.

At være partisk er ikke godt, en Mand kan forse sig for en Bid Brød.

Cimri servet peşinde koşar, Yoksulluğa uğrayacağını düşünmez.

Misundelig Mand vil i Hast vinde Gods; at Trang kommer over ham, ved han ikke.

Başkasını azarlayan sonunda Pohpohlayandan daha çok beğeni kazanır.

Den, der revser, får Tak til sidst fremfor den, hvis Tunge er slesk.

Annesini ya da babasını soymayı günah saymayan, Haydutla birdir.

Stjæle fra Forældre og nægte, at det, er Synd, er at være Fælle med hærgende Mand.

Açgözlü kavga çıkarır, RAB’be güvenense bolluk içinde yaşar.

Den vindesyge vækker Splid, men den, der stoler på HERREN, kvæges.

Kendine güvenen akılsızdır, Bilgece davranan güvenlikte olur.

Den, der stoler på sit Vid, er en Tåbe, men den, der vandrer i Visdom, reddes.

Yoksula verenin eksiği olmaz, Yoksulu görmezden gelense bir sürü lanete uğrar.

Hvo Fattigmand giver, skal intet fattes, men mangefold bandes, hvo Øjnene lukker.

Kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar, Ama kötüler yok olunca doğrular çoğalır.

Vinder gudløse frem, kryber Folk i Skjul; når de omkommer, bliver de retfærdige mange.