Proverbs 8

 Hör, visheten ropar,  och förståndet höjer sin röst.

Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;

 Uppe på höjderna står hon,  vid vägen, där stigarna mötas.

Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.

 Invid portarna, vid ingången till staden  där man träder in genom dörrarna, höjer hon sitt rop:

Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων

 Till eder, I man, vill jag ropa,  och min röst skall utgå till människors barn.

προς εσας, ανθρωποι, κραζω και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.

 Lären klokhet, I fåkunnige,  och I dårar, lären förstånd.

Απλοι, νοησατε φρονησιν και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.

 Hören, ty om höga ting vill jag tala,  och mina läppar skola upplåta sig till att säga vad rätt är.

Ακουσατε διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.

 Ja, sanning skall min mun tala,  en styggelse för mina läppar är ogudaktighet.

Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.

 Rättfärdiga äro alla min muns ord;  i dem finnes intet falskt eller vrångt.Ps. 119,75, 151, 160.

Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον

 De äro alla sanna för den förståndige  och rätta för dem som hava funnit kunskap.

Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.

 Så tagen emot min tuktan hellre än silver,  och kunskap hellre än utvalt guld.Job 28,15 f. Ords. 3,14 f. 16,16.

Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.

 Ty visheten är bättre än pärlor;  allt vad härligt som finnes går ej upp emot henne.

Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.

 Jag, visheten, är förtrogen med klokheten,  och jag råder över eftertänksam insikt.

Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.

 Att frukta HERREN är att hata det onda;  ja, högfärd, högmod, en ond vandel  och en ränkfull mun, det hatar jag.

Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.

 Hos mig finnes råd och utväg;  jag är förstånd, hos mig är makt.

Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια εγω ειμαι η συνεσις εμου η δυναμις.

 Genom mig regera konungarna  och stadga furstarna vad rätt är.

Δι εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.

 Genom mig härska härskarna  och hövdingarna, ja, alla domare på jorden.

Δι εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης

 Jag älskar dem som älska mig,  och de som söka mig, de finna mig.Vish. 6,12.

Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.

 Rikedom och ära vinnas hos mig,  ädla skatter och rättfärdighet.Ords. 3,16.

Πλουτος και δοξα ειναι μετ εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.

 Min frukt är bättre än guld, ja, finaste guld  och den vinning jag skänker bättre än utvalt silver.

Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.

 På rättfärdighetens väg går jag fram,  mitt på det rättas stigar,

Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,

 till att giva dem som älska mig en rik arvedel  och till att fylla deras förrådshus.

δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.

 HERREN skapade mig såsom sitt förstlingsverk,  i urminnes tid, innan han gjorde något annat.Syr. 1,4.

Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ αιωνος.

 Från evighet är jag insatt, från begynnelsen,  ända ifrån jordens urtidsdagar.

Προ του αιωνος με εχρισεν, απ αρχης, πριν υπαρξη η γη.

 Innan djupen voro till, blev jag född,  innan källor ännu funnos, fyllda med vatten

Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα

 Förrän bergens grund var lagd,  förrän höjderna funnos, blev jag född,

Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην

 när han ännu icke hade skapat land och mark,  ej ens det första av jordkretsens stoft.

ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.

 När han beredde himmelen, var jag tillstädes,  när han spände ett valv över djupet,Vish 9,9.

Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου

 när han fäste skyarna i höjden,  när djupets källor bröto fram med makt,

οτε εστερεονε τον αιθερα επανω οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου

 när han satte för havet dess gräns,  så att vattnet icke skulle överträda hans befallning,  när han fastställde jordens grundvalar --Job 38,10 f. Ps. 24,2. 1O4,9. Jer. 5,22.

οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου οτε διεταττε τα θεμελια της γης

 då fostrades jag såsom ett barn hos honom,  då hade jag dag efter dag min lust  och min lek inför hans ansikte beständigt;

τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα και εγω ημην καθ ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,

 jag hade min lek på hans jordkrets  och min lust bland människors barn.

ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.

 Så hören mig nu, I barn,  ty saliga äro de som hålla mina vägar.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.

 Hören tuktan, så att I bliven visa,  ja, låten henne icke fara.

Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.

 Säll är den människa som hör mig,  så att hon vakar vid mina dörrar dag efter dag  håller vakt vid dörrposterna i mina portar.

Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου

 Ty den som finner mig, han finner livet  och undfår nåd från HERREN.Ords. 3,16. 1 Joh. 5,11 f.

διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.

 Men den som går miste om mig han skadar sig själv; [ (Proverbs 8:37)  alla de som hata mig, de älska döden. ]

Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.