Psalms 69

För sångmästaren, efter »Liljor»; av David.

Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim.

 Fräls mig, Gud; ty vattnen      tränga mig inpå livet.

Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

 Jag har sjunkit ned i djup dy,      där ingen botten är;  jag har kommit i djupa vatten,      och svallet vill fördränka mig.

Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

 Jag har ropat mig trött,      min strupe är förtorkad;  mina ögon försmäkta      av förbidan efter min Gud.

Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

 Flera än håren på mitt huvud      äro de som hata mig utan sak;  många äro de som vilja förgöra mig,      de som äro mina fiender utan skäl;  vad jag icke har rövat,      det måste jag gälda.

Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

 Du, o Gud,      känner min dårskap,  och mina skulder äro icke      förborgade för dig.

O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

 Låt icke i mig dem komma på skam,      som förbida dig, Herre,      HERRE Sebaot;  Låt icke i mig dem varda till blygd,      som söka dig,      du Israels Gud.

Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israëls!

 Ty för din skull bär jag smälek,  för din skull höljer blygsel mitt ansikte;

Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

 främmande har jag blivit för mina bröder  och en främling för min moders barn.

Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

 Ty nitälskan för ditt hus har förtärt mig,  och dina smädares smädelser hava fallit över mig.

Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

 Jag grät, ja, min själ grät under fasta,  men det blev mig till smälek.

En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

 Jag klädde mig i sorgdräkt,  men jag blev för dem ett ordspråk.

En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

 Om mig tassla de, när de sitta i porten;  i dryckeslag göra de visor om mig.

Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

 Men jag kommer med min bön till dig,      HERRE, i behaglig tid,  genom din stora nåd, o Gud;  svara mig i din frälsande trofasthet.

Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

 Rädda mig ur dyn, så att jag icke sjunker ned;  låt mig bliva räddad från dem som hata mig      och från de djupa vattnen.

Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

 Låt icke vattensvallet fördränka mig  eller djupet uppsluka mig;  och låt ej graven tillsluta sitt gap över mig.

Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

 Svara mig, HERRE,      ty god är din nåd;  vänd dig till mig      efter din stora barmhärtighet.

Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

 Fördölj icke ditt ansikte för din tjänare,  ty jag är i nöd; skynda att svara mig.

En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

 Kom till min själ och förlossa henne;  befria mig för mina fienders skull.

Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

 Du känner min smälek,      min skam och blygd;  du ser alla mina ovänner.

Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

 Smälek har krossat mitt hjärta,      så att jag är vanmäktig;  jag väntade på medlidande, men där var intet,  och på tröstare, men jag fann ingen.

De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

 De gåvo mig galla att äta,  och ättika att dricka, i min törst.

Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

 Må deras bord framför dem bliva till en snara  och till ett giller, bäst de gå där säkra;

Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

 må deras ögon förmörkas, så att de icke se;  gör deras länder vacklande alltid.

Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

 Gjut ut över dem din ogunst,  och låt din vredes glöd hinna upp dem.

Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

 Deras gård blive öde,  ingen må finnas, som bor i deras hyddor,

Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

 eftersom de förfölja dem som du själv har slagit  och orda om huru de plågas, som du har stungit.

Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

 Låt dem gå från missgärning till missgärning,  och låt dem icke komma till din rättfärdighet.

Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

 Må de utplånas ur de levandes bok  och icke varda uppskrivna bland de rättfärdiga.

Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

 Men mig som är betryckt och plågad,  mig skall din frälsning, o Gud, beskydda.

Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

 Jag vill lova Guds namn med sång  och upphöja honom med tacksägelse.

Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

 Det skall behaga HERREN bättre än någon tjur,  något offerdjur med horn och klövar.

En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

 När de ödmjuka se det, skola de glädja sig;  I som söken Gud, edra hjärtan skola leva.

De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

 Ty HERREN lyssnar till de fattiga  och föraktar icke sina fångna.

Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

 Honom love himmelen och jorden,  havet och allt vad som rör sig däri.

Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeën, en al wat daarin wriemelt.

 Ty Gud skall frälsa Sion,  han skall bygga upp Juda städer;  man skall bo i dem och besitta landet. [ (Psalms 69:37)  Hans tjänares barn skola få det till arvedel,  och de som älska hans namn skola bo däri. ]

Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten; En het zaad Zijner knechten zal haar beërven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.