Job 34

Elihu a luat din nou cuvîntul, şi a zis:

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

,Ascultaţi, înţelepţilor, cuvintele mele! Luaţi aminte la mine, pricepuţilor!

“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.

Căci urechea deosebeşte cuvintele, cum gustă cerul gurii bucatele.`

Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.

Să alegem ce este drept, să vedem între noi ce este bun.

Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.

Iov a zis: ,Sînt nevinovat Şi Dumnezeu nu vrea să-mi dea dreptate;

“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.

am dreptate şi trec drept mincinos; rana mea este jalnică, şi sînt fără păcat.`

Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’

Este vreun om ca Iov, care să bea batjocura ca apa,

Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!

care să umble în tovărăşia celor ce fac rău, care să meargă mînă în mînă cu cei nelegiuiţi?

Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.

Căci el a zis: ,Nu -i foloseşte nimic omului să-şi pună plăcerea în Dumnezeu.`

Çünkü, ‘Tanrı’yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.

Ascultaţi-mă dar, oameni pricepuţi! Departe de Dumnezeu nedreptatea, departe de Cel Atotputernic fărădelegea!

“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!

El dă omului după faptele lui, răsplăteşte fiecăruia după căile lui.

[] Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.

Nu, negreşit, Dumnezeu nu săvîrşeşte fărădelegea; Cel Atotputernic nu calcă dreptatea.

Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.

Cine L -a însărcinat să cîrmuiască pămîntul? Cine I -a dat lumea în grija Lui?

Kim yeryüzünü O’na emanet etti? Kim O’nu bütün dünyanın başına atadı?

Dacă nu s'ar gîndi decît la El, dacă Şi-ar lua înapoi duhul şi suflarea,

Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,

tot ce este carne ar pieri deodată, şi omul s'ar întoarce în ţărînă.

Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.

Dacă ai pricepere, ascultă lucrul acesta, ia aminte la glasul cuvintelor mele!

“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.

Oare ar putea să domnească un vrăjmaş al dreptăţii? Şi vei osîndi tu pe Cel drept, pe Cel puternic,

Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?

care strigă către împăraţi: ,Netrebnicilor!` Şi către domnitori: ,Nelegiuiţilor!`

Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,

Care nu caută la faţa celor mari, şi nu face deosebire între bogat şi sărac, pentrucă toţi sînt lucrarea mînilor Lui?

Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O’nun ellerinin işidir.

Într'o clipă, ei îşi pierd viaţa. La miezul nopţii, un popor se clatină şi piere. Cel puternic piere, fără amestecul mînii vreunui om.

Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.

Căci Dumnezeu vede purtatea tuturor, priveşte paşii fiecăruia.

“Tanrı’nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.

Nu este nici întunerec, nici umbră a morţii, unde să se poată ascunde cei ce fac fărădelegea.

Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.

Dumnezeu n'are nevoie să privească multă vreme, ca să tragă pe un om la judecată înaintea Lui.

Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.

El zdrobeşte pe cei mari fără cercetare, şi pune pe alţii în locul lor.

Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.

Căci El cunoaşte faptele lor: noaptea îi răstoarnă, sînt zdrobiţi.

Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.

Îi loveşte ca pe nişte nelegiuiţi, în faţa tuturor.

Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;

Abătîndu-se dela El, şi părăsindtoate căile Lui,

Artık O’nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.

ei au făcut să se înalţe la Dumnezeu strigătul săracului. I-au îndreptat luarea aminte la strigătul celui nenorocit.

Yoksulun feryadını O’na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.

Dacă dă El pace, cine poate s'o turbure? Dacă Îşi ascunde El Faţa, cine poate să -L vadă? La fel se poartă fie cu un popor, fie cu un om,

Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O’nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O’nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,

pentru ca nelegiuitul să nu mai stăpînească şi să nu mai fie o cursă pentru popor.

Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.

Căci a zis el vreodată lui Dumnezeu: ,Am fost pedepsit, nu voi mai păcătui;

“Kimse Tanrı’ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,

arată-mi ce nu văd; dacă am făcut nedreptăţi, nu voi mai face?`

‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’

Oare după părerea ta va face Dumnezeu dreptate? Tu lepezi, tu alegi, şi nu eu; Spune dar ce ştii!

O’nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.

Oamenii cu pricepere vor fi de părerea mea, înţeleptul care m'ascultă va gîndi ca mine:

“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,

,Iov vorbeşte fără pricepere, şi cuvîntările lui sînt lipsite de judecată.

‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’

Să fie încercat dar mai departe, fiindcă răspunde ca cei răi!

Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp’ün sınanması sonsuza dek sürse!

Căci adaugă la greşelile lui păcate noi; bate din palme în mijlocul nostru, îşi înmulţeşte cuvintele împotriva lui Dumnezeu.``

Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı’ya karşı konuştukça konuşuyor.”