Proverbs 29

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

Bilgeliği seven babasını sevindirir, Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, Rüşvet alansa çökertir.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

Başkasını pohpohlayan kişi, Ona tuzak olur.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

Doğru kişi yoksulların hakkını verir, Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.

Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

Bilge kişiyle davası olan ahmak Kızar, alay eder ve rahat vermez.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, Doğrularsa onun canını korur.

En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

Akılsız hep patlamaya hazırdır, Bilgeyse öfkesini dizginler.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

Hükümdar yalana kulak verirse, Bütün görevlileri de kötü olur.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: İkisinin de gözünü açan RAB’dir.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

Yoksulları adaletle yöneten kralın Tahtı hep güvenlikte olur.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.

Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.

Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek Ve gönlünü hoşnut edecektir.

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa’yı yerine getirene!

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

Köle salt sözle terbiye edilemez, Çünkü anlasa da kulak asmaz.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

Çocukluğundan beri kölesini şımartan, Sonunda cezasını çeker.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

Öfkeli kişi çekişme yaratır, Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

Kibir insanı küçük düşürür, Alçakgönüllülükse onur kazandırır.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

İnsandan korkmak tuzaktır, Ama RAB’be güvenen güvenlikte olur.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, Ama RAB’dir insana adalet sağlayan.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.

Doğrular haksızlardan iğrenir, Kötüler de dürüst yaşayanlardan.