Proverbs 28

Den gudløse flyr, skønt ingen er efter ham; tryg som en Løve er den retfærdige.

Kötü kişi kendisini kovalayan olmasa bile kaçar, Doğrularsa genç aslan gibi yüreklidir.

Ved Voldsmands Brøde opstår Strid, den kvæles af Mand med Forstand.

Ayaklanan ülke çok başlı olur, Ama akıllı, bilgili kişi düzeni sağlar.

En fattig Tyran, der kuer de ringe, er Regn, der hærger og ej giver Brød.

Yoksulu ezen yoksul, Ürünü harap eden sağanak yağmur gibidir.

Hvo Loven sviger, roser de gudløse, hvo Loven holder, er på Krigsfod med dem.

Yasayı terk eden kötüyü över, Yerine getirense kötüye karşı çıkar.

Ildesindede fatter ej Ret; alt fatter de, som søger HERREN.

Kötüler adaletten anlamaz, RAB’be yönelenlerse her yönüyle anlar.

Hellere en fattig med lydefri Færd end en, som går Krogveje, er han end rig.

Dürüst bir yoksul olmak, Yolsuzlukla zengin olmaktan yeğdir.

Forstandig Søn tager Vare på Loven, men Drankeres Fælle gør sin Fader Skam.

Kutsal Yasa’yı yerine getiren çocuk akıllıdır, Oburlarla arkadaşlık edense babasını utandırır.

Hvo Velstand øger ved Åger og Opgæld, samler til en, som er mild mod de ringe.

Faiz ve tefecilikle malına mal katan kişi, Bunu yoksullara acıyan için biriktirir.

Den, der vender sit Øre fra Loven, endog hans Bøn er en Gru.

Yasaya kulağını tıkayanın Duası da iğrençtir.

Leder man retsindige vild på onde Veje, falder man selv i sin Grav; men de lydefri arver Lykke.

Dürüst kişileri kötü yola saptıran Kendi kazdığı çukura düşer. İyiliği, özü sözü bir olanlar miras alacak.

Rigmand tykkes sig viis, forstandig Småmand gennemskuer ham.

Zengin kendini bilge sanır, Ama akıllı yoksul onun içini okur.

Når retfærdige jubler, er Herligheden stor, vinder gudløse frem, skal man lede efter Folk.

Doğruların zaferi coşkuyla kutlanır, Ama kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar.

At dølge sin Synd fører ikke til Held, men bekendes og slippes den, finder man Nåde.

Günahlarını gizleyen başarılı olmaz, İtiraf edip bırakansa merhamet bulur.

Saligt det Menneske, som altid ængstes, men forhærder man sit Hjerte, falder man i Ulykke.

Günahtan çekinen ne mutludur! İnatçılık edense belaya düşer.

En brølende Løve, en grådig Bjørn er en gudløs, som styrer et ringe Folk.

Yoksul halkı yöneten kötü kişi Kükreyen aslan, saldırgan ayı gibidir.

Uforstandig Fyrste øver megen Vold, langt Liv får den, der hader Rov.

Gaddar önderin aklı kıttır; Haksız kazançtan nefret edense uzun ömürlü olur.

Et Menneske, der tynges af Blodskyld, er på Flugt til sin Grav; man hjælpe ham ikke.

Adam öldürmekten vicdan azabı çeken, mezara dek kaçacaktır; Kimse ona yardım etmesin.

Den, som vandrer lydefrit, frelses, men den, som går Krogveje, falder i Graven.

Alnı ak yaşayan kurtulur, Yolsuzluk yapan ansızın yıkıma uğrar.

Den mættes med brød, som dyrker sin Jord, med Fattigdom den, der jager efter Tomhed.

Toprağını işleyenin ekmeği bol olur, Hayal peşinde koşansa yoksulluğa doyar.

Ærlig Mand velsignes rigt, men Jag efter Rigdom undgår ej Straf.

Güvenilir kişi bolluğa erer, Zengin olmaya can atansa beladan kurtulamaz.

At være partisk er ikke godt, en Mand kan forse sig for en Bid Brød.

Hatır gözetmek iyi değildir, Çünkü insan bir lokma ekmek için bile suç işler.

Misundelig Mand vil i Hast vinde Gods; at Trang kommer over ham, ved han ikke.

Cimri servet peşinde koşar, Yoksulluğa uğrayacağını düşünmez.

Den, der revser, får Tak til sidst fremfor den, hvis Tunge er slesk.

Başkasını azarlayan sonunda Pohpohlayandan daha çok beğeni kazanır.

Stjæle fra Forældre og nægte, at det, er Synd, er at være Fælle med hærgende Mand.

Annesini ya da babasını soymayı günah saymayan, Haydutla birdir.

Den vindesyge vækker Splid, men den, der stoler på HERREN, kvæges.

Açgözlü kavga çıkarır, RAB’be güvenense bolluk içinde yaşar.

Den, der stoler på sit Vid, er en Tåbe, men den, der vandrer i Visdom, reddes.

Kendine güvenen akılsızdır, Bilgece davranan güvenlikte olur.

Hvo Fattigmand giver, skal intet fattes, men mangefold bandes, hvo Øjnene lukker.

Yoksula verenin eksiği olmaz, Yoksulu görmezden gelense bir sürü lanete uğrar.

Vinder gudløse frem, kryber Folk i Skjul; når de omkommer, bliver de retfærdige mange.

Kötüler egemen olunca insan kaçacak yer arar, Ama kötüler yok olunca doğrular çoğalır.