Job 36

Zatím přidal Elihu, a řekl:

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

“Biraz bekle, sana açıklayayım, Çünkü Tanrı için söylenecek daha çok söz var.

Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

Bilgimi geniş kaynaklardan toplayacağım, Yaratıcıma hak vereceğim.

V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

Kuşkusuz söylediğim hiçbir şey yalan değil, Karşında bilgide yetkin biri var.

Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

“Tanrı güçlüdür, ama kimseyi hor görmez, Güçlü ve amacında kararlı.

Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

Kötüleri yaşatmaz, Ezilenin hakkını verir.

Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

Gözlerini doğru kişiden ayırmaz, Onu krallarla birlikte tahta oturtur, Sonsuza dek yükseltir.

Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

Ama insanlar zincire vurulur, Baskı altında tutulurlarsa,

Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

Onlara yaptıklarını, Gurura kapılıp isyan ettiklerini bildirir.

A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

Öğüdünü dinletir, Kötülükten dönmelerini buyurur.

Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

Eğer dinler ve O’na kulluk ederlerse, Kalan günlerini bolluk, Yıllarını rahatlık içinde geçirirler.

Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

Ama dinlemezlerse ölür, Ders almadan yok olurlar.

Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

“Tanrısızlar öfkelerini içlerinde gizler, Kendilerini bağladığında Tanrı’dan yardım istemezler.

Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

Genç yaşta ölüp giderler, Yaşamları putperest tapınaklarında fuhşu iş edinmiş erkekler arasında sona erer.

Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

Ama Tanrı acı çekenleri acı çektikleri için kurtarır, Düşkünlere kendini dinletir.

A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

“Evet, seni sıkıntıdan çeker çıkarırdı; Darlığın olmadığı geniş bir yere, Zengin yiyeceklerle bezenmiş bir sofraya.

Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

Oysa şimdi kötülerin hak ettiği cezayı çekiyorsun, Yargı ve adalet yakalamış seni.

Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

Dikkat et, para seni baştan çıkarmasın, Büyük bir rüşvet seni saptırmasın.

Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

Zenginliğin ya da bütün gücün yeter mi Sıkıntı çekmeni önlemeye?

Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

Halkların yeryüzünden Yok edildiği geceyi özleme.

Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

Dikkat et, kötülüğe dönme, Çünkü sen onu düşkünlüğe yeğledin.

Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

“İşte Tanrı gücüyle yükselir, O’nun gibi öğretmen var mı?

Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?

Kim O’na ne yapması gerektiğini söyleyebilir? Kim O’na, ‘Haksızlık ettin’ diyebilir?

Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

O’nun işlerini yüceltmelisin, anımsa bunu, İnsanların ezgilerle övdüğü işlerini.

Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

Bütün insanlar bunları görmüştür, Herkes onları uzaktan izler.

Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

Evet, Tanrı öyle büyüktür ki, O’nu anlayamayız, Varlığının süresi hesaplanamaz.

On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

“Su damlalarını yukarı çeker, Buharından yağmur damlatır.

Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

Bulutlar nemini döker, İnsanların üzerine bol yağmur yağdırır.

(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

Bulutları nasıl yaydığını, Göksel konutundan nasıl gürlediğini kim anlayabilir?

Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

Şimşekleri çevresine nasıl yaydığına, Denizin dibine dek nasıl ulaştırdığına bakın.

Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

Tanrı halkları böyle yönetir, Bol yiyecek sağlar.

Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

Şimşeği elleriyle tutar, Hedefine vurmasını buyurur.

Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje. [ (Job 36:34) Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého. ]

O’nun gürleyişi fırtınayı haber verir, Sığırlar bile fırtına kopacağını bildirir.