Job 29

І Йов далі вів мову свою та й сказав:

At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли боронив мене Бог,

Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті,

Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

як був я за днів тих своєї погожої осени, коли Божа милість була над наметом моїм,

Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

коли Всемогутній зо мною ще був, а навколо мене мої діти,

Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

коли мої кроки купалися в маслі, а скеля оливні струмки біля мене лила!...

Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

Коли я виходив до брами при місті, і ставив на площі сидіння своє,

Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

як тільки вбачали мене юнаки то ховались, а старші вставали й стояли,

Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

зверхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої,

Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпав їм був до піднебіння...

Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаженним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене,

Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

бо я рятував бідаря, що про поміч кричав, і сироту та безпомічного.

Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

Благословення гинучого на мене приходило, а серце вдовиці чинив я співаючим!

Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та завій було право моє.

Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Очима я був для сліпого, а кривому ногами я був.

Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

Бідарям я був батьком, суперечку ж, якої не знав, я досліджував.

Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

Й я торощив злочинцеві щелепи, і виривав із зубів його схоплене.

At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

І я говорив: Умру я в своєму гнізді, і свої дні я помножу, немов той пісок:

Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй...

Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

Моя слава була при мені все нова, і в руці моїй лук мій відновлював силу.

Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

Мене слухалися й дожидали, і мовчали на раду мою.

Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них краплями.

Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик...

At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гасили.

Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі, і пробував, немов цар той у війську, коли тішить засмучених він!

Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.