Job 29

І Йов далі вів мову свою та й сказав:
Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли боронив мене Бог,
Enga anie ka ho tahaka ny tamin'ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin'ny andro niarovan'Andriamanitra ahy!
коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті,
Fony mbola nazava teo ambonin'ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin'ny maizina;
як був я за днів тих своєї погожої осени, коли Божа милість була над наметом моїм,
Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin'ny laiko ny fisakaizan'Andriamanitra;
коли Всемогутній зо мною ще був, а навколо мене мої діти,
Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;
коли мої кроки купалися в маслі, а скеля оливні струмки біля мене лила!...
Fony mbola nanasa ny tongotro tamin'ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;
Коли я виходив до брами при місті, і ставив на площі сидіння своє,
Raha niainga niakatra ho eo amin'ny vavahadin'ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo ankalalahana,
як тільки вбачали мене юнаки то ховались, а старші вставали й стояли,
Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;
зверхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої,
Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;
ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпав їм був до піднебіння...
Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin'ny lanilaniny.
Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаженним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене,
Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,
бо я рятував бідаря, що про поміч кричав, і сироту та безпомічного.
Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.
Благословення гинучого на мене приходило, а серце вдовиці чинив я співаючим!
Ny fisaoran'izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon'ny mpitondratena nampifaliko.
Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та завій було право моє.
Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.
Очима я був для сліпого, а кривому ногами я був.
Efa maso ho an'ny jamba aho ary tongotra ho an'ny mandringa.
Бідарям я був батьком, суперечку ж, якої не знав, я досліджував.
Efa ray ho an'ny malahelo aho, ary ny adin'ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.
Й я торощив злочинцеві щелепи, і виривав із зубів його схоплене.
Namaky ny nifin'ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany
І я говорив: Умру я в своєму гнізді, і свої дні я помножу, немов той пісок:
Dia hoy izaho: Eo amin'ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.
для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй...
Ny fakako ho azon'ny rano, ary ny ando hitoetra amin'ny sampako mandritra ny alina.
Моя слава була при мені все нова, і в руці моїй лук мій відновлював силу.
Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.
Мене слухалися й дожидали, і мовчали на раду мою.
Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin'ny fanolorako saina izy.
По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них краплями.
Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan'ny teniko izy.
І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик...
Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.
Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гасили.
Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan'ny tavako ireo.
Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі, і пробував, немов цар той у війську, коли тішить засмучених він!
Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin'ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.