Job 21

А Йов відповів та й сказав:
لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.
Уважно послухайте слово моє, і нехай буде мені це розрадою вашою!
لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.
Перетерпіть мені, а я промовлятиму, по промові ж моїй насміхатися будеш.
به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.
Хіба до людини моє нарікання? Чи не мав би чого стати нетерпеливим мій дух?
من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.
Оберніться до мене й жахніться, та руку на уста свої покладіть...
به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.
І якщо я згадаю про це, то жахаюсь, і морозом проймається тіло моє...
وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.
Чого несправедливі живуть, доживають до віку, й багатством зміцняються?
چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟
Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні нащадки на їхніх очах...
ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.
Доми їхні то спокій від страху, і над ними нема бича Божого.
خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.
Спинається бик його, і не даремно, зачинає корова його, й не скидає.
تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.
Вони випускають своїх молодят, як отару, а їх діти вибрикують.
کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.
Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.
با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.
Провадять в добрі свої дні, і сходять в спокої в шеол.
بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.
А до Бога говорять вони: Уступися від нас, ми ж доріг Твоїх знати не хочем!
از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
Що таке Всемогутній, що будем служити Йому? І що скористаєм, як будем благати Його?
می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»
Та не в їхній руці добро їхнє, далека від мене порада безбожних...
آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.
Як часто світильник безбожним згасає, і приходить на них їх нещастя? Він приділює в гніві Своїм на них пастки!
آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟
Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопила її!
یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟
Бог ховає синам його кривду Свою та нехай надолужить самому йому, і він знатиме!
شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.
Нехай його очі побачать нещастя його, й бодай сам він пив гнів Всемогутнього!
خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.
Яке бо старання його про родину по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?
آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟
Чи буде хто Бога навчати знання, Його, що й небесних судитиме?
آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟
Оцей в повній силі своїй помирає, увесь він спокійний та мирний,
برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.
діжки його повні були молока, а мізок костей його свіжий.
برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.
А цей помирає з душею огірченою, і доброго не споживав він,
برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.
та порохом будуть лежати обоє вони, і черва їх покриє...
امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.
Тож я знаю думки ваші й задуми, що хочете кривдити ними мене.
من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.
Бож питаєте ви: Де князів дім, і де намет пробування безбожних?
می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх ознак не затаюйте:
بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.
що буває врятований злий в день загибелі, на день гніву відводиться в захист!
آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.
Хто йому розповість у лице про дорогу його? А коли наробив, хто йому надолужить?
کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.
І на кладовище буде проваджений він, і про могилу подбають...
وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.
Скиби долини солодкі йому, і тягнеться кожна людина за ним, а тим, хто попереду нього, немає числа...
مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.
І як ви мене потішаєте марністю, коли з ваших відповідей зостається сама тільки фальш?...
پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.