Job 29

І Йов далі вів мову свою та й сказав:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли боронив мене Бог,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

як був я за днів тих своєї погожої осени, коли Божа милість була над наметом моїм,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

коли Всемогутній зо мною ще був, а навколо мене мої діти,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

коли мої кроки купалися в маслі, а скеля оливні струмки біля мене лила!...

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Коли я виходив до брами при місті, і ставив на площі сидіння своє,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

як тільки вбачали мене юнаки то ховались, а старші вставали й стояли,

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

зверхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої,

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпав їм був до піднебіння...

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаженним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене,

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

бо я рятував бідаря, що про поміч кричав, і сироту та безпомічного.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Благословення гинучого на мене приходило, а серце вдовиці чинив я співаючим!

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та завій було право моє.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Очима я був для сліпого, а кривому ногами я був.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Бідарям я був батьком, суперечку ж, якої не знав, я досліджував.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Й я торощив злочинцеві щелепи, і виривав із зубів його схоплене.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

І я говорив: Умру я в своєму гнізді, і свої дні я помножу, немов той пісок:

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй...

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Моя слава була при мені все нова, і в руці моїй лук мій відновлював силу.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Мене слухалися й дожидали, і мовчали на раду мою.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них краплями.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик...

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гасили.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі, і пробував, немов цар той у війську, коли тішить засмучених він!

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.