1. Home
  2. Pair
  3. Ukrainian
  4. Esperanto
  5. Job.30

Job 30

30:1
А тепер насміхаються з мене молодші від мене літами, ті, що їхніх батьків я бридився б покласти із псами отари моєї...
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
30:2
Та й сила рук їхніх для чого бувала мені? Повня сил їх минулась!
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
30:3
Самотні були в недостатку та голоді, ссали вони суху землю, зруйновану та опустілу!
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
30:4
рвали вони лободу на кущах, ялівцеве ж коріння було їхнім хлібом...
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
30:5
Вони були вигнані з-поміж людей, кричали на них, немов на злодіїв,
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
30:6
так що вони пробували в яругах долин, по ямах підземних та скелях,
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
30:7
ревіли вони між кущами, збирались під терням,
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
30:8
сини нерозумного й діти неславного, вони були вигнані з краю!
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
30:9
А тепер я став піснею їм, і зробився для них поговором...
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
30:10
Вони обридили мене, віддалились від мене, і від мойого обличчя не стримали слини,
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
30:11
бо Він розв'язав мого пояса й мучить мене, то й вони ось вуздечку із себе відкинули перед обличчям моїм...
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
30:12
По правиці встають жовтодзюбі, ноги мені підставляють, і топчуть на мене дороги нещастя свого...
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
30:13
Порили вони мою стежку, хочуть мати користь із мойого життя, немає кому їх затримати,
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
30:14
немов через вилім широкий приходять, валяються попід румовищем...
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
30:15
Обернулось страхіття на мене, моя слава пронеслась, як вітер, і, як хмара, минулося щастя моє...
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
30:16
А тепер розливається в мене душа моя, хапають мене дні нещастя!
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
30:17
Вночі мої кості від мене віддовбуються, а жили мої не вспокоюються...
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
30:18
З великої Божої сили змінилося тіло моє, і недуга мене оперізує, мов той хітон.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
30:19
Він укинув мене до болота, і став я подібний до пороху й попелу.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
30:20
Я кличу до Тебе, та Ти мені відповіді не даєш, я перед Тобою стою, Ти ж на мене лише придивляєшся...
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
30:21
Ти змінився мені на жорстокого, мене Ти женеш силою Своєї руки...
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
30:22
На вітер підняв Ти мене, на нього мене посадив, і робиш, щоб я розтопивсь на спустошення!
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
30:23
Знаю я: Ти до смерти провадиш мене, і до дому зібрання, якого призначив для всього живого...
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
30:24
Хіба не простягає руки потопельник, чи він у нещасті своїм не кричить?
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
30:25
Чи ж не плакав я за бідарем? Чи за вбогим душа моя не сумувала?
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
30:26
Бо чекав я добра, але лихо прийшло, сподівався я світла, та темнота прийшла...
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
30:27
Киплять мої нутрощі й не замовкають, зустріли мене дні нещастя,
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
30:28
ходжу почорнілий без сонця, на зборі встаю та кричу...
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
30:29
Я став братом шакалам, а струсятам товаришем,
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30:30
моя шкіра зчорніла та й лупиться з мене, від спекоти спалилися кості мої...
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
30:31
І стала жалобою арфа моя, а сопілка моя зойком плачливим...
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.

© bibleglot.com