Job 36

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

Zatím přidal Elihu, a řekl:

“Biraz bekle, sana açıklayayım, Çünkü Tanrı için söylenecek daha çok söz var.

Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

Bilgimi geniş kaynaklardan toplayacağım, Yaratıcıma hak vereceğim.

Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

Kuşkusuz söylediğim hiçbir şey yalan değil, Karşında bilgide yetkin biri var.

V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

“Tanrı güçlüdür, ama kimseyi hor görmez, Güçlü ve amacında kararlı.

Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

Kötüleri yaşatmaz, Ezilenin hakkını verir.

Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

Gözlerini doğru kişiden ayırmaz, Onu krallarla birlikte tahta oturtur, Sonsuza dek yükseltir.

Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

Ama insanlar zincire vurulur, Baskı altında tutulurlarsa,

Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

Onlara yaptıklarını, Gurura kapılıp isyan ettiklerini bildirir.

Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

Öğüdünü dinletir, Kötülükten dönmelerini buyurur.

A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

Eğer dinler ve O’na kulluk ederlerse, Kalan günlerini bolluk, Yıllarını rahatlık içinde geçirirler.

Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

Ama dinlemezlerse ölür, Ders almadan yok olurlar.

Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

“Tanrısızlar öfkelerini içlerinde gizler, Kendilerini bağladığında Tanrı’dan yardım istemezler.

Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

Genç yaşta ölüp giderler, Yaşamları putperest tapınaklarında fuhşu iş edinmiş erkekler arasında sona erer.

Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

Ama Tanrı acı çekenleri acı çektikleri için kurtarır, Düşkünlere kendini dinletir.

Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

“Evet, seni sıkıntıdan çeker çıkarırdı; Darlığın olmadığı geniş bir yere, Zengin yiyeceklerle bezenmiş bir sofraya.

A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

Oysa şimdi kötülerin hak ettiği cezayı çekiyorsun, Yargı ve adalet yakalamış seni.

Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

Dikkat et, para seni baştan çıkarmasın, Büyük bir rüşvet seni saptırmasın.

Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

Zenginliğin ya da bütün gücün yeter mi Sıkıntı çekmeni önlemeye?

Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

Halkların yeryüzünden Yok edildiği geceyi özleme.

Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

Dikkat et, kötülüğe dönme, Çünkü sen onu düşkünlüğe yeğledin.

Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

“İşte Tanrı gücüyle yükselir, O’nun gibi öğretmen var mı?

Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

Kim O’na ne yapması gerektiğini söyleyebilir? Kim O’na, ‘Haksızlık ettin’ diyebilir?

Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?

O’nun işlerini yüceltmelisin, anımsa bunu, İnsanların ezgilerle övdüğü işlerini.

Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

Bütün insanlar bunları görmüştür, Herkes onları uzaktan izler.

Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

Evet, Tanrı öyle büyüktür ki, O’nu anlayamayız, Varlığının süresi hesaplanamaz.

Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

“Su damlalarını yukarı çeker, Buharından yağmur damlatır.

On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

Bulutlar nemini döker, İnsanların üzerine bol yağmur yağdırır.

Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

Bulutları nasıl yaydığını, Göksel konutundan nasıl gürlediğini kim anlayabilir?

(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

Şimşekleri çevresine nasıl yaydığına, Denizin dibine dek nasıl ulaştırdığına bakın.

Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

Tanrı halkları böyle yönetir, Bol yiyecek sağlar.

Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

Şimşeği elleriyle tutar, Hedefine vurmasını buyurur.

Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

O’nun gürleyişi fırtınayı haber verir, Sığırlar bile fırtına kopacağını bildirir.

Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje. [ (Job 36:34) Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého. ]