Job 29

Åter hov Job upp sin röst och kvad:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

 Ack att jag vore såsom i forna månader,  såsom i de dagar då Gud gav mig sitt beskydd,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

 då hans lykta sken över mitt huvud  och jag vid hans ljus gick fram genom mörkret!

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

 Ja, vore jag såsom i min mognads dagar,  då Guds huldhet vilade över min hydda,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

 då ännu den Allsmäktige var med mig  och mina barn stodo runt omkring mig,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

 då mina fötter badade i gräddmjölk  och klippan invid mig göt ut bäckar av olja!

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

 När jag då gick upp till porten i staden  och intog mitt säte på torget,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

 då drogo de unga sig undan vid min åsyn,  de gamla reste sig upp och blevo stående.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

 Då höllo hövdingar tillbaka sina ord  och lade handen på munnen;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

 furstarnas röst ljöd då dämpad,  och deras tunga lådde vid gommen.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

 Ja, vart öra som hörde prisade mig då säll,  och vart öga som såg bar vittnesbörd om mig;

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

 ty jag räddade den betryckte som ropade,  och den faderlöse, den som ingen hjälpare hade.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

 Den olyckliges välsignelse kom då över mig,  och änkans hjärta uppfyllde jag med jubel.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

 I rättfärdighet klädde jag mig, och den var såsom min klädnad;  rättvisa bar jag såsom mantel och huvudbindel.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

 Ögon blev jag då åt den blinde,  och fötter var jag åt den halte.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

 Jag var då en fader för de fattiga,  och den okändes sak redde jag ut.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

 Jag krossade den orättfärdiges käkar  och ryckte rovet undan hans tänder.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

 Jag tänkte då: »I mitt näste skall jag få dö,  mina dagar skola bliva många såsom sanden.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

 Min rot ligger ju öppen för vatten,  och i min krona faller nattens dagg.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

 Min ära bliver ständigt ny,  och min båge föryngras i min hand.»

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

 Ja, på mig hörde man då och väntade,  man lyssnade under tystnad på mitt råd.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

 Sedan jag hade talat, talade ingen annan;  såsom ett vederkvickande flöde kommo mina ord över dem.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

 De väntade på mig såsom på regn,  de iade upp sina munnar såsom efter vårregn.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

 När de misströstade, log jag emot dem,  och mitt ansiktes klarhet kunde de icke förmörka.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

 Täcktes jag besöka dem, så måste jag sitta främst;  jag tronade då såsom en konung i sin skara,  lik en man som har tröst för de sörjande.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.