Job 30

 Och nu le de åt mig,  människor som äro yngre till åren än jag,  män vilkas fäder jag aktade ringa,  ja, ej ens hade velat sätta bland mina vallhundar.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

 Vad skulle de också kunna gagna mig med sin hjälp,  dessa människor som sakna all manlig kraft?

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

 Utmärglade äro de ju av brist och svält;  de gnaga sin föda av torra öknen,  som redan i förväg är öde och ödslig.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

 Saltörter plocka de där bland snåren,  och ginströtter är vad de hava till mat.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

 Ur människors samkväm drives de ut,  man ropar efter dem såsom efter tjuvar.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

 I gruvliga klyftor måste de bo,  i hålor under jorden och i bergens skrevor.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

 Bland snåren häva de upp sitt tjut,  under nässlor ligga de skockade,

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

 en avföda av dårar och ärelöst folk,  utjagade ur landet med hugg och slag.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

 Och för sådana har jag nu blivit en visa,  de hava mig till ämne för sitt tal;

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

 med avsky hålla de sig fjärran ifrån mig,  de hava ej försyn för att spotta åt mig.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

 Nej, mig till plåga, lossa de alla band,  alla tyglar kasta de av inför mig.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

 Invid min högra sida upphäver sig ynglet;  mina fötter vilja de stöta undan.  De göra sig vägar som skola leda till min ofärd.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

 Stigen framför mig hava de rivit upp.  De göra sitt bästa till att fördärva mig,  de som dock själva äro hjälplösa.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

 Såsom genom en bred rämna bryta de in;  de vältra sig fram under murarnas brak.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

 Förskräckelser välvas ned över mig.  Såsom en storm bortrycka de min ära,  och såsom ett moln har min välfärd farit bort.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

 Och nu utgjuter sig min själ inom mig,  eländesdagar hålla mig fast.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

 Natten bortfräter benen i min kropp,  och kvalen som gnaga mig veta ej av vila.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

 Genom övermäktig kraft har mitt kroppshölje blivit vanställt,  såsom en livklädnad hänger det omkring mig.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

 I orenlighet har jag blivit nedstjälpt,  och själv är jag nu lik stoft och aska.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

 Jag ropar till dig, men du svarar mig icke;  jag står här, men de bespejar mig allenast.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

 Du förvandlas för mig till en grym fiende,  med din starka hand ansätter du mig.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

 Du lyfter upp mig i stormvinden och för mig hän,  och i bruset låter du mig försmälta av ångest.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

 Ja, jag förstår att du vill föra mig till döden,  till den boning dit allt levande församlas.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

 Men skulle man vid sitt fall ej få sträcka ut handen,  ej ropa efter hjälp, när ofärd har kommit?

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

 Grät jag ej själv över den som hade hårda dagar,  och ömkade sig min själ ej över den fattige?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

 Se, jag väntade mig lycka, men olycka kom;  jag hoppades på ljus, men mörker kom.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

 Därför sjuder mitt innersta och får ingen ro,  eländesdagar hava ju mött mig.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

 Med mörknad hud går jag, fastän ej bränd av solen;  mitt i församlingen står jag upp och skriar.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

 En broder har jag blivit till schakalerna,  och en frände är jag vorden till strutsarna.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

 Min hud har svartnat och lossnat från mitt kött,  benen i min kropp äro förbrända av hetta.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

 I sorgelåt är mitt harpospel förbytt,  mina pipors klang i högljudd gråt.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.