Job 29

E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

Eyüp yine anlatmaya başladı:

Ah! Quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı’nın beni kolladığı,

quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı’nın çadırımı dostça koruduğu,

quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

Her Şeye Gücü Yeten’in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

Vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

Körlere göz, Topallara ayaktım.

dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

“ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minha mão.

Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

esperavam-me como à chuva; e abriam a sua boca como à chuva tardia.

Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.

Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.