Job 30

Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

Tanrı’nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

Pois eu sei que me levarás à morte, e à casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

Contudo não estende a mão quem está a cair? Ou não clama por socorro na sua calamidade?

“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? Ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.

Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.