Job 21

Então Jó respondeu:

Ijob respondis kaj diris:

Ouvi atentamente as minhas palavras; seja isto a vossa consolação.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Sofrei-me, e eu falarei; e, havendo eu falado, zombai.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

É porventura do homem que eu me queixo? Mas, ainda que assim fosse, não teria motivo de me impacientar?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Olhai para mim, e pasmai, e ponde a mão sobre a boca.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne estremece de horror.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Por que razão vivem os ímpios, envelhecem, e ainda se robustecem em poder?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Os seus filhos se estabelecem à vista deles, e os seus descendentes perante os seus olhos.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

As suas casas estão em paz, sem temor, e a vara de Deus não está sobre eles.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

O seu touro gera, e não falha; pare a sua vaca, e não aborta.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Eles fazem sair os seus pequeninos, como a um rebanho, e suas crianças andam saltando.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e regozijam-se ao som da flauta.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Na prosperidade passam os seus dias, e num momento descem à cova.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Eles dizem a Deus: retira-te de nós, pois não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Que é o Todo-Poderoso, para que nós o sirvamos? E que nos aproveitará, se lhe fizermos orações?

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Vede, porém, que eles não têm na mão a prosperidade; esteja longe de mim o conselho dos ímpios!

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Quantas vezes sucede que se apague a lâmpada dos ímpios? Que lhes sobrevenha a sua destruição? Que Deus na sua ira lhes reparta dores?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Que eles sejam como a palha diante do vento, e como a pragana, que o redemoinho arrebata?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Deus, dizeis vós, reserva a iniquidade do pai para seus filhos, mas é a ele mesmo que Deus deveria punir, para que o conheça.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Vejam os seus próprios olhos a sua ruina, e beba ele do furor do Todo-Poderoso.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Pois, que lhe importa a sua casa depois de morto, quando lhe for cortado o número dos seus meses?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Acaso se ensinará ciência a Deus, a ele que julga os excelsos?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Um morre em plena prosperidade, inteiramente sossegado e tranquilo;

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

com os seus baldes cheios de leite, e a medula dos seus ossos umedecida.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Outro, ao contrário, morre em amargura de alma, não havendo provado do bem.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Juntamente jazem no pó, e os vermes os cobrem.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Eis que conheço os vossos pensamentos, e os maus intentos com que me fazeis injustiça.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Pois dizeis: Onde está a casa do príncipe, e onde a tenda em que morava o ímpio?

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Porventura não perguntastes aos viandantes? E não aceitais o seu testemunho,

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

de que o mau é preservado no dia da destruição, e poupado no dia do furor?

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Quem acusará diante dele o seu caminho? E quem lhe dará o pago do que fez?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Ele é levado para a sepultura, e vigiam-lhe o túmulo.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Os torrões do vale lhe são doces, e o seguirão todos os homens, como ele o fez aos inumeráveis que o precederam.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Como, pois, me ofereceis consolações vãs, quando nas vossas respostas só resta falsidade?

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?