Job 20

Então respondeu Zofar, o naamatita:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Ora, os meus pensamentos me fazem responder, e por isso eu me apresso.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Estou ouvindo a tua repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responde por mim.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Não sabes tu que desde a antiguidade, desde que o homem foi posto sobre a terra,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

o triunfo dos iníquos é breve, e a alegria dos ímpios é apenas dum momento?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Ainda que a sua exaltação suba até o ceu, e a sua cabeça chegue até as nuvens,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

contudo, como o seu próprio esterco, perecerá para sempre; e os que o viam perguntarão: Onde está?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Dissipar-se-á como um sonho, e não será achado; será afugentado qual uma visão da noite.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Os olhos que o viam não o verão mais, nem o seu lugar o contemplará mais.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Os seus filhos procurarão o favor dos pobres, e as suas mãos restituirão os seus lucros ilícitos.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Os seus ossos estão cheios do vigor da sua juventude, mas este se deitará com ele no pó.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Ainda que o mal lhe seja doce na boca, ainda que ele o esconda debaixo da sua língua,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

ainda que não o queira largar, antes o retenha na sua boca,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

contudo a sua comida se transforma nas suas entranhas; dentro dele se torna em fel de áspides.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Engoliu riquezas, mas vomitá-las-á; do ventre dele Deus as lançará.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Veneno de áspides sorverá, língua de víbora o matará.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e de manteiga.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

O que adquiriu pelo trabalho, isso restituirá, e não o engolirá; não se regozijará conforme a fazenda que ajuntou.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Pois que oprimiu e desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Porquanto não houve limite à sua cobiça, nada salvará daquilo em que se deleita.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Nada escapou à sua voracidade; pelo que a sua prosperidade não perdurará.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Na plenitude da sua abastança, estará angustiado; toda a força da miséria virá sobre ele.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Mesmo estando ele a encher o seu estômago, Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, que fará chover sobre ele quando for comer.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de bronze o atravessará.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Ele arranca do seu corpo a flecha, que sai resplandecente do seu fel; terrores vêm sobre ele.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Todas as trevas são reservadas paro os seus tesouros; um fogo não assoprado o consumirá, e devorará o que ficar na sua tenda.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Os céus revelarão a sua iniquidade, e contra ele a terra se levantará.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

As rendas de sua casa ir-se-ão; no dia da ira de Deus todas se derramarão.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Esta, da parte de Deus, é a porção do ímpio; esta é a herança que Deus lhe reserva.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.