Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Å, om jeg hadde det som i fordums måneder, som i de dager da Gud vernet om mig,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

da hans lampe skinte over mitt hode, da jeg ved hans lys vandret gjennem mørket,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

slik som jeg hadde det i min modne manndoms dager, da Guds vennskap hvilte over mitt telt,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

da den Allmektige ennu var med mig, og jeg hadde mine barn omkring mig,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

da mine føtter badet sig i melk, og berget ved mitt hus lot bekker av olje strømme frem!

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Når jeg gikk op til porten i byen og inntok mitt sete på torvet,

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

da drog de unge sig unda ved synet av mig, og de gråhårede reiste sig og blev stående;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

høvdinger lot være å tale og la hånden på sin munn;

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

de fornemme tidde stille, og deres tunge blev hengende ved ganen.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Enhver som hørte om mig, priste mig lykkelig, og hver den som så mig, gav mig lovord.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

For jeg berget armingen som ropte om hjelp, og den farløse som ingen hjelper hadde.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Den som var sin undergang nær, velsignet mig, og enkens hjerte fikk jeg til å juble.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Jeg klædde mig i rettferdighet, og den opslo sin bolig i mig; rettsinn bar jeg som kappe og hue.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Øine var jeg for den blinde, og føtter var jeg for den halte.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

En far var jeg for de fattige, og ukjente folks sak gransket jeg.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Jeg knuste den urettferdiges kjever og rev byttet bort fra hans tenner.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Jeg tenkte da: I mitt rede skal jeg få dø, og mine dager skal bli tallrike som sand.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Min rot skal ligge åpen for vann, og nattens dugg skal falle på mine grener.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Min ære blir alltid ny, og min bue forynges i min hånd.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Mig hørte de på, de ventet og lyttet i taushet til mitt råd.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Når jeg hadde talt, tok de ikke til orde igjen, og min tale dryppet ned over dem.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

De ventet på min tale som på regn, de åpnet sin munn som for vårregn.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Når de var motløse, smilte jeg til dem, og mitt åsyns lys kunde de ikke formørke.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Fikk jeg lyst til å gå til dem, da satt jeg der som høvding og tronte som en konge i sin krigerskare, lik en som trøster de sørgende.