Job 30

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Men nu ler de av mig, de som er yngre av år enn jeg, hvis fedre jeg aktet så ringe at jeg ikke vilde sette dem blandt mine fehunder.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Hvad hjelp kunde jeg også ha av dem, de som har mistet all manndomskraft?

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

De er uttæret av nød og sult; de gnager på den tørre mo, som allerede igår var ørk og øde;

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

de plukker melde innunder buskene, og gyvelbuskens røtter er deres brød.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Fra menneskenes samfund jages de ut; folk roper efter dem som efter tyver.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

I fryktelige kløfter må de bo, i huler i jord og berg.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Mellem buskene skriker de, i neslekratt samler de sig,

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

barn av dårer og æreløse folk, pisket ut av landet.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Og nu er jeg blitt til en spottesang og et ordsprog for dem.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

De avskyr mig, holder sig langt borte fra mig, og mitt ansikt sparer de ikke for spytt;

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

for de har løst sine tøiler og ydmyket mig, og bislet har de kastet av for mine øine.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Ved min høire side reiser deres yngel sig; mine føtter støter de bort og legger sine ulykkesveier mot mig.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

De bryter op min sti, de gjør hvad de kan for å ødelegge mig, de som selv ingen hjelper har.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Som gjennem en vid revne kommer de; gjennem nedstyrtende murer velter de sig frem.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Redsler har vendt sig mot mig, som stormen forfølger de min ære, og som en sky er min velferd faret bort.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Og nu utøser min sjel sig i mig; trengsels dager holder mig fast.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Natten gjennemborer mine ben, så de faller av, og min verk og pine hviler ikke.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Ved Guds store kraft er det blitt slik med mig at min klædning ikke er til å kjenne igjen; den henger tett omkring mig som kraven på min underkjortel.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Han har kastet mig ut i skarnet, så jeg er blitt lik støv og aske.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Jeg skriker til dig, men du svarer mig ikke; jeg står der, og du bare ser på mig.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Du er blitt grusom mot mig, med din sterke hånd forfølger du mig.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Du løfter mig op i stormen, du lar mig fare avsted, og du lar mig forgå i dens brak;

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

for jeg vet at du fører mig til døden, til den bolig hvor alt levende samles.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Dog, rekker ikke mennesket ut sin hånd når alt synker i grus? Skriker han ikke om hjelp når han er kommet i ulykke?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Gråt jeg ikke selv over den som hadde hårde dager? Sørget ikke min sjel over den fattige?

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

For jeg ventet godt, men det kom ondt; jeg håpet på lys, men det kom mørke.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Mine innvoller koker og er ikke stille; trengsels dager er kommet over mig.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Sort går jeg omkring, men ikke av solens hete; midt iblandt folk reiser jeg mig og roper om hjelp.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Jeg er blitt en bror av sjakaler og en stallbror av strutser.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Min hud er sort og faller av mig, og mine ben er brent av hete.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Og min citar er blitt til sorg, og min fløite til gråt og klage.