Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Jób pedig folytatá az ő beszédét, és monda:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Oh, vajha olyan volnék, mint a hajdani hónapokban, a mikor Isten őrzött engem!

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Mikor az ő szövétneke fénylett fejem fölött, *s* világánál jártam a setétet;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

A mint java-korom napjaiban valék, a mikor Isten gondossága borult sátoromra!

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Mikor még a Mindenható velem volt, *és* körültem voltak gyermekeim;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Mikor lábaimat *édes* tejben mostam, és mellettem a szikla olajpatakokat ontott;

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Mikor a kapuhoz mentem, fel a városon; a köztéren székemet fölállítám:

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Ha megláttak az ifjak, félrevonultak, az öregek is fölkeltek *és *állottak.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

A fejedelmek abbahagyták a beszédet, és tenyeröket szájukra tették.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

A főemberek szava elnémult, és nyelvök az ínyökhöz ragadt.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Mert a mely fül hallott, boldognak mondott engem, és a mely szem látott, bizonyságot tett én felőlem.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Mert megmentém a kiáltozó szegényt, és az árvát, a kinek nem volt segítsége.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

A veszni indultnak áldása szállt reám, az özvegynek szívét megörvendeztetém.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Az igazságot magamra öltém és az is magára ölte engem; palást és süveg gyanánt volt az én ítéletem.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

A vaknak én szeme valék, és a sántának lába.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

A szűkölködőknek én atyjok valék, az ismeretlennek ügyét is jól meghányám-vetém.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Az álnoknak zápfogait kitördösém, és fogai közül a prédát kiütém vala.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Azt gondoltam azért: fészkemmel veszek el, és mint a homok, megsokasodnak napjaim.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Gyökerem a víznek nyitva lesz, és ágamon hál meg a harmat.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Dicsőségem megújul velem, és kézívem erősebbé lesz kezemben.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Hallgattak és figyeltek reám, és elnémultak az én tanácsomra.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Az én szavaim után nem szóltak többet, *s harmatként* hullt rájok beszédem.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Mint az esőre, úgy vártak rám, és szájukat tátották, mint tavaszi záporra.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Ha rájok mosolyogtam, nem bizakodtak el, és arczom derüjét nem sötétíték be.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

*Örömest* választottam útjokat, mint főember ültem *ott;* úgy laktam *ott,* mint király a hadseregben, mint a ki bánkódókat vigasztal.