Job 21

Da tok Job til orde og sa:

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Hør aktsomt på mitt ord og la dette være den trøst I yder mig!

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Tål mig, så jeg kan få tale, og når jeg har talt, kan du spotte.

به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

Mon min klage gjelder et menneske? Eller hvorfor skulde min ånd ikke bli utålmodig?

من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

Vend eder til mig og bli forferdet og legg hånd på munn!

به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

Kommer jeg det i hu, så forferdes jeg, og mitt kjød gripes av skjelving.

وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

Hvorfor blir de ugudelige i live, blir gamle og tiltar endog i velmakt?

چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

De ser sine barn trives omkring sig, og sine efterkommere har de for sine øine.

ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

Deres hus er sikre mot redsler, og Guds ris kommer ikke over dem.

خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

Hans okse parrer sig og spiller ikke, hans ku kalver og kaster ikke i utide.

تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

De slipper sine barn ut som småfeet, og deres smågutter hopper omkring.

کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

De synger til tromme og citar, og de gleder sig ved fløitens lyd.

با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

De lever sine dager i lykke, og i et øieblikk farer de ned til dødsriket.

بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

Og dog sa de til Gud: Vik fra oss! Vi har ikke lyst til å kjenne dine veier.

از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

Hvad er den Allmektige, at vi skulde tjene ham, og hvad gagn skulde vi ha av å vende oss til ham med bønn?

می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

Ja, men deres lykke står ikke i deres egen hånd. - De ugudeliges tanker er langt fra mine tanker.

آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

Hvor ofte utslukkes vel de ugudeliges lampe, og hvor ofte hender det at ulykke kommer over dem? Hvor ofte tildeler han dem vel smerter i sin vrede?

آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

Hvor ofte blir de vel som strå for vinden, som agner stormen fører bort?

یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

Men Gud gjemmer hans straff til hans barn. - Ja, men han burde straffe ham selv, så han fikk kjenne det.

شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

Med egne øine burde han få se sin undergang, og av den Allmektiges vrede burde han få drikke selv.

خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

For hvad bryr han sig om sitt hus efter sin død, når hans måneders tall er ute?

آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

Vil nogen lære Gud visdom, han som dømmer de høieste?

آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

Den ene dør midt i sin velmakt, helt trygg og rolig;

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

hans kar var fulle av melk, og margen i hans ben var saftfull.

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

Den andre dør med sorg i hjertet og har aldri nytt nogen lykke.

برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

Begge ligger de i støvet, og makk dekker dem.

امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

Se, jeg kjenner eders tanker og de onde råd hvormed I gjør urett mot mig;

من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

for I sier: Hvor er tyrannens hus, og hvor er det telt de ugudelige bor i?

می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

Har I aldri spurt dem som har faret vidt omkring? Og I vil vel ikke forkaste deres vidnesbyrd,

بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

at den onde spares på ulykkens dag, på vredens dag føres han unda.

آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

Hvem foreholder ham hans ferd like i hans ansikt? og når han gjør noget, hvem gjengjelder ham det?

کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

Til graven bæres han med ære, og over gravhaugen holder de vakt.

وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

Søt er hans hvile i dalens muld, og alle mennesker vandrer i hans spor, og det er ikke tall på dem som har gått foran ham.

مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.

Hvor kan I da trøste mig med så tom en trøst? Av eders svar blir det bare troløshet tilbake.

پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.