Proverbs 10

Proverbi di Salomone. Un figliuol savio rallegra suo padre, ma un figliuolo stolto è il cordoglio di sua madre.

Παροιμιαι Σολομωντος. Υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων ειναι λυπη της μητρος αυτου.

I tesori d’empietà non giovano, ma la giustizia libera dalla morte.

Οι θησαυροι της ανομιας δεν ωφελουσιν η δε δικαιοσυνη ελευθερονει εκ θανατου.

L’Eterno non permette che il giusto soffra la fame, ma respinge insoddisfatta l’avidità degli empi.

Ο Κυριος δεν θελει λιμοκτονησει ψυχην δικαιου ανατρεπει δε την περιουσιαν των ασεβων.

Chi lavora con mano pigra impoverisce, ma la mano dei diligenti fa arricchire.

Η οκνηρα χειρ πτωχειαν φερει πλουτιζει δε η χειρ του επιμελους.

Chi raccoglie nella estate è un figliuolo prudente, ma chi dorme durante la raccolta è un figliuolo che fa vergogna.

Ο συναγων εν τω θερει ειναι υιος συνεσεως ο δε κοιμωμενος εν τω θερισμω υιος αισχυνης.

Benedizioni vengono sul capo dei giusti, ma la violenza cuopre la bocca degli empi.

Ευλογια επι την κεφαλην του δικαιου το στομα δε των ασεβων αδικια καλυπτει.

La memoria del giusto e in benedizione, ma il nome degli empi marcisce.

Η μνημη του δικαιου ειναι μετ ευλογιας το δε ονομα των ασεβων σηπεται.

Il savio di cuore accetta i precetti, ma lo stolto di labbra va in precipizio.

Ο σοφος την καρδιαν θελει δεχεσθαι εντολας ο δε μωρος τα χειλη θελει υποσκελισθη.

Chi cammina nella integrità cammina sicuro, ma chi va per vie tortuose sarà scoperto.

Ο περιπατων εν ακεραιοτητι περιπατει ασφαλως ο δε διαστρεφων τας οδους αυτου θελει γνωρισθη.

Chi ammicca con l’occhio cagiona dolore, e lo stolto di labbra va in precipizio.

Οστις νευει δια του οφθαλμου, προξενει οδυνην ο δε μωρος τα χειλη θελει υποσκελισθη.

La bocca del giusto è una fonte di vita, ma la bocca degli empi nasconde violenza.

Το στομα του δικαιου ειναι πηγη ζωης το στομα δε των ασεβων αδικια καλυπτει.

L’odio provoca liti, ma l’amore cuopre ogni fallo.

Το μισος διεγειρει εριδας αλλ η αγαπη καλυπτει παντα τα σφαλματα.

Sulle labbra dell’uomo intelligente si trova la sapienza, ma il bastone è per il dosso di chi è privo di senno.

Εις τα χειλη του συνετου ευρισκεται η σοφια η δε ραβδος ειναι δια την ραχιν του ενδεους φρενων.

I savi tengono in serbo la scienza, ma la bocca dello stolto e una rovina imminente.

Οι σοφοι αποταμιευουσι γνωσιν το στομα δε του προπετους ειναι πλησιον απωλειας.

I beni del ricco sono la sua città forte; la rovina de’ poveri è la loro povertà.

Τα αγαθα του πλουσιου ειναι η οχυρα αυτου πολις καταστροφη δε των πενητων πτωχεια αυτων.

Il lavoro del giusto serve alla vita, le entrate dell’empio servono al peccato.

Τα εργα του δικαιου ειναι εις ζωην το προιον του ασεβους εις αμαρτιαν.

Chi tien conto della correzione, segue il cammino della vita; ma chi non fa caso della riprensione si smarrisce.

Ο φυλαττων την παιδειαν ευρισκεται εν οδω ζωης ο δε εγκαταλειπων τον ελεγχον αποπλαναται.

Chi dissimula l’odio ha labbra bugiarde, e chi spande la calunnia è uno stolto.

Οστις καλυπτει μισος υπο χειλη ψευδη, και οστις προφερει συκοφαντιαν, ειναι αφρων.

Nella moltitudine delle parole non manca la colpa, ma chi frena le sue labbra è prudente.

Εν τη πολυλογια δεν λειπει αμαρτια αλλ οστις κρατει τα χειλη αυτου, ειναι συνετος.

La lingua del giusto è argento eletto; il cuore degli empi val poco.

Η γλωσσα του δικαιου αργυριον εκλεκτον η καρδια των ασεβων πραγμα μηδαμινον.

Le labbra del giusto pascono molti, ma gli stolti muoiono per mancanza di senno.

Τα χειλη του δικαιου βοσκουσι πολλους οι δε αφρονες αποθνησκουσι δι ελλειψιν φρενων.

Quel che fa ricchi è la benedizione dell’Eterno e il tormento che uno si dà non le aggiunge nulla.

Η ευλογια του Κυριου πλουτιζει, και λυπη δεν θελει προστεθη εις αυτην.

Commettere un delitto, per lo stolto, è come uno spasso; tale è la sapienza per l’uomo accorto.

Ως γελως ειναι εις τον αφρονα να πραττη κακον η δε σοφια ειναι ανδρος συνετου.

All’empio succede quello che teme, ma ai giusti è concesso quel che desiderano.

Ο φοβος του ασεβους θελει επελθει επ αυτον η επιθυμια δε των δικαιων θελει εκπληρωθη.

Come procella che passa, l’empio non è più, ma il giusto ha un fondamento eterno.

Καθως παρερχεται ο ανεμοστροβιλος, ουτως ο ασεβης δεν υπαρχει ο δε δικαιος θελει εισθαι τεθεμελιωμενος εις τον αιωνα.

Come l’aceto ai denti e il fumo agli occhi, così è il pigro per chi lo manda.

Καθως το οξος εις τους οδοντας και ο καπνος εις τους οφθαλμους, ουτως ειναι ο οκνηρος εις τους αποστελλοντας αυτον.

Il timor dell’Eterno accresce i giorni ma gli anni degli empi saranno accorciati.

Ο φοβος του Κυριου προσθετει ημερας τα δε ετη των ασεβων θελουσιν ελαττωθη.

L’aspettazione dei giusti è letizia, ma la speranza degli empi perirà.

Η προσδοκια των δικαιων θελει εισθαι ευφροσυνη η ελπις ομως των ασεβων θελει απολεσθη.

La via dell’Eterno è una fortezza per l’uomo integro, ma una rovina per gli operatori d’iniquità.

Η οδος του Κυριου ειναι οχυρωμα εις τον αμεμπτον, ολεθρος δε εις τους εργατας της ανομιας.

Il giusto non sarà mai smosso, ma gli empi non abiteranno la terra.

Ο δικαιος εις τον αιωνα δεν θελει σαλευθη οι δε ασεβεις δεν θελουσι κατοικησει την γην.

La bocca del giusto sgorga sapienza, ma la lingua perversa sarà soppressa.

Το στομα του δικαιου αναδιδει σοφιαν η δε ψευδης γλωσσα θελει εκκοπη.

Le labbra del giusto conoscono ciò che è grato, ma la bocca degli empi e piena di perversità.

Τα χειλη του δικαιου γνωριζουσι το ευχαριστον το στομα δε των ασεβων τα διεστραμμενα.