Job 36

És folytatá Elihu, és monda:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Várj még egy kevéssé, majd felvilágosítlak, mert az Istenért még van mit mondanom.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Tudásomat messzünnen veszem, és az én teremtőmnek igazat adok.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Mert az én beszédem bizonyára nem hazugság; tökéletes tudású *ember áll* melletted.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

Ímé, az Isten hatalmas, még sem vet meg semmit; hatalmas az ő lelkének ereje.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Nem tartja meg a gonosznak életét, de a szegénynek igaz törvényt teszen.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Nem veszi le az igazról szemeit, sőt a királyok mellé, a trónba ülteti őket örökre, hogy felmagasztaltassanak.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

És ha békókba veretnek, és fogva tartatnak a nyomorúság kötelein:

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Tudtokra adja cselekedetöket, és vétkeiket, hogyha elhatalmaztak *rajtok.*

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

Megnyitja füleiket a feddőzésnek és megparancsolja, hogy a vétekből megtérjenek:

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Ha engednek és szolgálnak néki, napjaikat jóban végzik el, és az ő esztendeiket gyönyörűségekben.

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Ha pedig nem engednek, fegyverrel veretnek által, és tudatlanságban múlnak ki.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

De az álnok szívűek haragot táplálnak, nem kiáltanak, mikor megkötözi őket.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

Azért ifjúságukban hal meg az ő lelkök, és életök a paráznákéhoz hasonló.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

A nyomorultat megszabadítja az ő nyomorúságától, és a szorongattatással megnyitja fülöket.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Téged is kiszabadítana az ínség torkából tág mezőre, a hol nincs szorultság, és asztalod étke kövérséggel lenne rakva;

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

De ha gonosz ítélettel vagy tele, úgy utolérnek az ítélet és igazság.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Csakhogy a harag ne ragadjon téged csúfkodásra, és a nagy váltságdíj se tántorítson el.

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

Ad-é valamit a te gazdagságodra? Sem aranyra, sem semmiféle erőfeszítésre!

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Ne kívánjad az éjszakát, a mely népeket mozdít ki helyökből.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Vigyázz! ne pártolj a bűnhöz, noha azt a nyomorúságnál jobban szereted.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Ímé, mily fenséges az Isten az ő erejében; kicsoda az, a ki úgy tanítson, mint ő?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Kicsoda szabta meg az ő útjait, vagy ki mondhatja *azt:* Igazságtalanságot cselekedtél?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Legyen rá gondod, hogy magasztaljad az ő cselekedetét, a melyről énekelnek az emberek!

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Minden ember azt szemléli; a halandó távolról is látja.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

Ímé, az Isten fenséges, mi nem ismerhetjük őt! esztendeinek száma sem nyomozható ki.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Hogyha magához szívja a vízcseppeket, ködéből mint eső cseperegnek alá,

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

A melyet a fellegek *özönnel* öntenek, és hullatnak le temérdek emberre.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

De sőt értheti-é valaki a felhő szétoszlását, az ő sátorának zúgását?

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

Ímé, szétterjeszti magára az ő világosságát, és ráborítja a tengernek gyökereit.

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Mert ezek által ítéli meg a népeket, ád eledelt bőségesen.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Kezeit elborítja villámlással, és kirendeli a lázadó ellen.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Az ő dörgése ad hírt felőle, mint a barom a közeledő viharról. * (Job 36:34) Ezért remeg az én szívem, és csaknem kiszökik helyéből. *

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.