Job 37

Halljátok meg figyelmetesen az ő hangjának dörgését, és a zúgást, a mely az ő szájából kijön!

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Az egész ég alatt szétereszti azt, és villámát is a földnek széléig.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Utána hang zendül, az ő fenségének hangjával mennydörög, s nem tartja vissza azt, ha szava megzendült.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Isten az ő szavával csudálatosan mennydörög, és nagy dolgokat cselekszik, úgy hogy nem érthetjük.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Mert azt mondja a hónak: Essél le a földre! És a zápor-esőnek és a zuhogó zápornak: *Szakadjatok.*

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Minden ember kezét lepecsétli, hogy megismerje minden halandó, hogy az ő műve.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Akkor a vadállat az ő tanyájára húzódik, és az ő barlangjában marad.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Rejtekéből előjön a vihar, és az északi szelektől a fagy.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Isten lehellete által támad a jég, és szorul össze a víznek szélessége.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Majd nedvességgel öntözi meg a felleget, s áttöri a borulatot az ő villáma.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

És az köröskörül forog az ő vezetése alatt, hogy mindazt megtegyék, a mit parancsol nékik, a föld kerekségének színén.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Vagy ostorul, ha földjének úgy kell, vagy áldásul juttatja azt.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Vedd ezt füledbe Jób, állj meg és gondold meg az Istennek csudáit.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Megtudod-é, mikor rendeli azt rájok az Isten, hogy villanjon az ő felhőjének villáma?

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Tudod-é, hogy miként lebegnek a felhők, *vagy* a tökéletes tudásnak csudáit *érted-é?*

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Miképen melegülnek át ruháid, mikor nyugton van a föld a déli széltől?

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Vele együtt terjesztetted-é ki az eget, a mely szilárd, mint az aczéltükör?

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Mondd meg nékünk, mit szóljunk néki? A setétség miatt semmit sem kezdhetünk.

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Elbeszélik-é néki, ha szólok? Ha elmondaná valaki: bizony vége volna!

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Néha nem látják a napot, bár az égen ragyog; de szél fut át *rajta* és kiderül.

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Észak felől arany*színű világosság* támad, Isten körül félelmetes dicsőség.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Mindenható! Nem foghatjuk meg őt; nagy az ő hatalma és ítélő ereje, és a tiszta igazságot el nem nyomja.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Azért rettegjék őt az emberek; a *kevély* bölcsek közül nem lát ő egyet sem.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.