Job 29

Jòb tanmen pale ankò, li di:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

-Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.